Kasteel Hoensbroek: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k wikilink toegevoegd |
||
Regel 3:
[[Bestand:20100103 Kasteel Hoensbroek gemeente Heerlen 001.jpg|thumb|right|300px|Kasteel Hoensbroek in de winter van 2009]]
[[Bestand:Kasteel Hoensbroek 01.jpg|thumb|right|300px|Het hoofdgebouw van kasteel Hoensbroek met links de brug naar de ingang]]
'''Kasteel Hoensbroek''' of ''' Gebrookhoes''' (Kasteel Gebrook) is een van de grootste kastelen van [[Nederland]]. Dit imposante waterkasteel geldt als 'de meest vorstelijke burcht tussen Rijn en Maas'. Het oudste gedeelte van het kasteel, met name de hoge ronde toren, dateert van rond [[1360]], toen [[Herman II Hoen|Herman Hoen]] het verbouwde, maar er was in dit moeras of ''Gebrook'' al een voorloper, een zogeheten [[motte (heuvel)|motte]]-burcht, in 1225. In 1250 werd op de plaats van het huidige kasteel een versterkt huis gebouwd. Vanwege zijn voor Brabant zeer strategische ligging aan de belangrijke handelsroutes naar Maastricht, Aken en Keulen, werd het kasteel in opeenvolgende fasen uitgebouwd tot de grootste burcht tussen Maas en Rijn. Het bevat niet minder dan 67 zalen, vertrekken en ruimtes.
==Stichter en bewoners==
De eerste Heer van Hoensbroek was Ridder [[Herman II Hoen]], naamgever van het kasteel (''Herhoensbroeck''), van de familie ''Hoen van den / tzo Broeck'', later ''Hoen van Hoensbroeck'' en [[Van Hoensbroeck]], en uiteindelijk ook van de latere plaats [[Hoensbroek]]
Bijna zes eeuwen was het kasteel het stamslot van de ridders [[Hoen van den Broeck]], de Rijksbaron, en de Rijksgraven en markiezen [[Huis Hoensbroeck|Van en tot Hoensbroeck]]. De familie Van Hoensbroeck verliet het kasteel eind [[18e eeuw]], waarmee het kasteel in een periode van verval geraakte. Graaf Frans Lothar verkocht het in [[1927]] aan de huidige eigenaars, de stichting 'Ave Rex Christe', waarmee het kasteel na zes eeuwen toch nog van eigenaar wisselde. Tussen 1930 en 1940 werd het grondig gerestaureerd. In en kort na de oorlog werden het gebouw en de bijgebouwen voor diverse doeleinden gebruikt. Van 1951 tot 1973 heeft schrijver-dichter Bertus Aafjes in een deel van het slotgebouw gewoond. In de periode 1986-1989 heeft opnieuw een restauratie plaatsgevonden. Thans vormt het een populaire maar nog wel educatieve museumbestemming, gehuurd door de gemeente.
| |||