'''Coagulatie''' is bij [[waterzuivering]] het destabiliseren van [[colloïde|colloïdale]] deeltjes door hun lading te neutraliseren met een toegevoegde chemische stof, een zogenoemde coagulant.
In vuil water bevinden zich - gerangschikt naar afnemende omvang - drie groepen stoffen: [[Suspensie (chemiescheikunde)|gesuspendeerde]] vaste stoffen, colloïdale deeltjes en [[Oplossing (scheikunde)|opgeloste]] stoffen. Colloïdale of zwevende deeltjes zijn minder dan 1 [[Micrometer (lengtemaat)|micron]] in doorsnede, hebben een negatieve lading en zijn stabiel in water: ze bezinken niet uit zichzelf zoals gesuspendeerde vaste stoffen dat uiteindelijk wel doen. Door coagulatiemiddelen als ijzer- of alumiumchloride toe te voegen wordt de negatieve lading van de colloïdale deeltjes geneutraliseerd door de positieve lading van de metaal[[ion (deeltje)|ionen]] van [[IJzer (element)|ijzer]] of [[aluminium]]. Deze ladingsneutralisatie zorgt er voor dat de colloïdale deeltjes elkaar niet langer afstoten maar dat ze kunnen samenklonteren door de [[Vanderwaalskrachten]]. De samengeklonterde deeltjes zullen bezinken of opdrijven en kunnen daardoor uit het water worden verwijderd. Door aan het water tevens vlokvormers ([[flocculatie|flocculanten]]) toe te voegen kan dit proces worden versneld.
Behalve [[Anorganische chemie|anorganische]] coagulanten als ijzer- en aluminium[[zouten]] kunnen ook [[Organische chemie|organische]] coagulanten worden gebruikt.
