Heinrich Daniel Ruhmkorff: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k wikilink |
Geisslerbuis |
||
Regel 5:
Ruhmkorff was aanvankelijk leerjongen bij een Duitse mechanicus, en verhuisde vervolgens naar Engeland. Biografieën vertellen dat hij gewerkt heeft met de uitvinder [[Joseph Bramah]], maar dit is onwaarschijnlijk omdat Bramah al in 1814 was overleden. Hij kan evenwel gewerkt hebben voor Bramahs bedrijf. In [[1855]] begon hij een winkel in Parijs, waar hij een goede reputatie kreeg wegens de hoge kwaliteit van zijn elektrische toestellen.
Ofschoon Ruhmkorff vaak de eer kreeg voor de uitvinding van de vonkinductor, was deze in feite in [[1836]] uitgevonden door de Ierse priester [[Nicholas Callan]]. Echter, Ruhmkorff verbeterde het ontwerp (net als zoveel andere technici) door [[glas]] als isolatiemateriaal te gebruiken en andere innovaties om zo vonken te produceren van meer dan 30 [[centimeter]] lang. Hij
Ook [[Jules Verne]] werd door Ruhmkorffs vonkinductor geïnspireerd. In diens boek ''[[Naar het middelpunt der aarde]]'' wordt de Ruhmkorff-lamp beschreven, een lichtbron die op de vonkinductor is gebaseerd en waarvan de eigenlijke 'lamp' een [[Geisslerbuis]] is. Later werd de door Verne reeds beschreven lamp door A. Dumas en Dr. Benoit ontwikkeld en op de markt gebracht. Deze is sinds [[1862]] bekend en is als mijnlamp in zeer weinig techniekmusea te vinden. Het [[Teylers Museum]] in Haarlem bezit zo'n lamp (inventarisnummer 911 (802)) die in 1864 is aangekocht. Omdat deze lamp duur en zwaar was werd hij weinig gebruikt.
{{Commonscat|Heinrich Daniel Ruhmkorff}}
| |||