Adriaan Ditvoorst: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k linkfix |
Meningen en subjectiviteit verwijderd. Label: Misbruikfilter: Leeghalen |
||
Regel 1:
'''Adriaan Ditvoorst''' ([[Bergen op Zoom]], [[23 januari]] [[1940]] – aldaar, [[18 oktober]] [[1987]]) was een [[Nederland]]se [[filmregisseur]]
Met zijn sombere, bizarre en zeer lyrische films werd hij al snel het boegbeeld van de Nederlandse experimentele avant-garde cinema. Zijn talent bleek ook zijn zwakte: de regisseur was zo eigenzinnig dat hij zich moeilijk kon aanpassen aan de eisen van het publiek, met als gevolg dat vrijwel al zijn films financiële tegenvallers waren. Gebrek aan succes en problemen in zijn privéleven zorgden ervoor dat hij in 1987 [[zelfmoord]] pleegde.
==Het leven van Ditvoorst==
Adriaan Ditvoorst werd in 1940 geboren in Bergen op Zoom, en groeide op in een katholiek gezin. Zijn jeugd werd vooral getekend door de plotselinge dood van zijn vader, die in 1950 bij een auto-ongeluk om het leven kwam. De dood en het katholicisme zouden
Van 1952 tot 1958 volgde Ditvoorst het gymnasium, waarna hij als tekenaar bij een reclamebureau ging werken. Van 1963 tot 1965 zat hij in militaire dienst. In 1965 deed hij, nog gekleed in legeruniform, toelatingsexamen bij de [[Amsterdam|Amsterdamse]] [[Nederlandse Film en Televisie Academie|Filmacademie]]. Ditvoorst zei hierover: "Ik had in die tijd weinig te doen, ik verveelde me en ik vond van mezelf dat ik maar een opleiding moest kiezen. Ik koos voor de filmacademie omdat ik film wel leuk vond, het was in mijn ogen niet zozeer een kunstvorm op zich, maar meer een mengsel van meerdere kunstvormen door elkaar. Ik had nog nooit een filmcamera aangeraakt."
Ditvoorsts ambities waren oneindig, de regisseur zei hierover: "Voor mij is film een kwestie van afrekenen. Mijn opgekropte gevoelens, emoties en belevenissen moet ik kunnen uiten in mijn films, over ieder probleem of ieder vraagstuk zou ik een film willen maken. Ik wil zoveel, ik zou drieduizend films willen maken.".
Ditvoorst was een groot bewonderaar van de [[Nouvelle Vague (film)|Nouvelle Vague]], een Franse filmstroming die in de jaren '60 populair was. Net als de aanhangers van deze filmstroming geloofde Ditvoorst dat een regisseur de auteur van een film is. Dit was dan ook de reden dat hij al zijn films zelf schreef en regisseerde, en altijd 100% [[artistieke vrijheid]] van de producent eiste.
Na de filmacademie debuteerde Ditvoorst in 1967 met ''Ik kom wat later naar Madra'', een 22 minuten durende [[surrealisme|surrealistische]] film. ''Madra'' liet meteen de eigenzinnige regiestijl van Ditvoorst zien, en de film trok internationale aandacht. De film won prijzen op filmfestivals en internationale regisseurs als [[Jean-Luc Godard]], [[Bernardo Bertolucci]] en [[Pier Paolo Pasolini]] omschreven Ditvoorst als het grootste talent wat Nederland te bieden had.
Regel 20 ⟶ 19:
Het gevolg was dat zijn carrière meteen alweer spaak liep. De regisseur zag zich gedwongen tot het maken van opdrachtfilms, en in 1969 begon hij te werken aan een documentaire over het carnaval in Bergen op Zoom. Ditvoorst wist stiekem wat van het budget achterover te drukken, en van dat geld maakte hij de korte film ''Antenna'', die hij gelijktijdig opnam. Deze beide films konden het publiek ook niet bekoren.
▲Hoewel Ditvoorst eigenlijk meteen al aan lager wal was geraakt, heeft hij toch nog ene paar briljante films weten af te leveren. In 1970 maakte hij de meesterlijke korte film ''De Val'', en in 1973 verscheen ''De Blinde Fotograaf'', een verfilming van een kort verhaal van W.F Hermans. In 1975 kwam weer een lange speelfilm van hem uit: ''Flanagan''. Deze film was overigens het enige teken van aanpassing in Ditvoorst carrière. Met deze conventionele misdaadthriller had Ditvoorst eieren voor zijn geld gekozen, de film was duidelijk gericht op een breed publiek en aanzienlijk laagdrempelliger dan de rest van zijn oeuvre. Deze film flopte ook.
Het floppen van ''Flanagan'' moet het keerpunt in Ditvoorst leven zijn geweest. De regisseur besefte nu dat zijn droom, een groot kunstenaar worden, nooit zou uitkomen. Ditvoorst raakte verslaafd aan alcohol en zijn relatie ging uit. De werkloze regisseur leidde een kluizenaarsbestaan op een zolderkamer nabij het Vondelpark. Alleen 's nachts kwam hij nog buiten om naar de kroeg te gaan.
In het Amsterdamse uitgaansleven kwam Ditvoorst een drugsdealer en pornoproducent tegen, die zijn fascinatie voor de surrealistische komedies deelde. Samen besloten ze een maatschappijkritische satire te maken. Deze film ''De Mantel der Liefde'' geheten, was
Ditvoorsts leven werd alsmaar pessimistischer en eenzamer. De regisseur maakte nog snel even in 1981 een registratie van het toneelstuk ''Lucifer'', van [[Joost van den Vondel]], maar verder was hij al die tijd werkloos. De regisseur deed zich tegoed aan drugs en ging veel met radicale jongeren om. Hij kwam in het milieu van krakers, skinheads en punkers in de hoop dat zij, als jongeren, hoop voor de toekomst hadden. De leefomgeving inspireerde Ditvoorst tot het maken van zijn laatste
Dit psychologische drama gaat over de relatie tussen een drugsverslaafde kunstenaar en zijn moeder (een aan lager wal geraakte actrice), en eindigt met de zelfmoord van hen beiden.
Drie jaar later maakte Ditvoorst een einde aan zijn leven. Hij keerde terug naar zijn geboorteplaats Bergen op Zoom, en verdronk zich daar in de Schelde.
In 1992 maakte [[Thom Hoffman]], hoofdrolspeler uit de Witte Waan, een documentaire over Ditvoorsts leven.
Regel 48 ⟶ 36:
=== Inhoudelijke kenmerken ===
#De hoofdpersoon is in alle films min of meer hetzelfde. Dit is een eenzame antiheld, die vervreemd is van de rest van de wereld
#De schuldigen die de hoofdpersoon laten mislukken zijn altijd hetzelfde: de bureaucratie, de bourgeoisie, de staat en de religieuze instanties. Zij zijn altijd machtiger dan de hoofdpersoon.
#Hoewel religieuze instanties verafschuwd worden zitten de films wel vol spiritualiteit. De hoofdpersoon ondergaat een geloofscrisis, is op zoek naar de betekenis van het bestaan, een doel in zijn leven enz. met veel verwijzingen naar God, religie of andere spirituele zaken.
Regel 59 ⟶ 47:
===Visuele kenmerken ===
#Alle films van Ditvoorst hebben iets surrealistisch. Dingen die er heel normaal uitzien worden zo gefilmd dat ze bizar worden, alledaagse gebeurtenissen worden uit hun verband gerukt en heel vreemd afgebeeld. De sfeer is onwerkelijk. Droom en werkelijkheid lopen door elkaar.
#Alle films zijn heel barok versierd
#Zijn films hebben een minimum aan dialoog en Ditvoorst gebruikte vaak non-acteurs. De emoties en gevoelens worden uitgedrukt door de beelden, montage, muziek, symboliek en decors. Dit expressionisme heeft Ditvoorst gemeen met het werk van [[Andrej Tarkovski]].
#Een minimalistische vertelstructuur. Ditvoorst laat graag zo min mogelijk zien en speelt met de suggesties van de kijker. Dingen worden buiten beeld gelaten en de geluidsband speelt een grote rol. Vaak met zo min mogelijk beelden zo veel mogelijk laten zien. Dit is overeenkomstig met [[Robert Bresson]].
| |||