Times New Roman: verschil tussen versies

Het idee dat er een nieuwe letter nodig was voor ''The Times'', ontstond in 1929 bij de voorbereiding van het "Printing Number", dat op 29 october 1929 verscheen. In het jaar daarop werden experimenten gedaan met lettertypen om hun geschiktheid te testen: zoals Baskerville, Imprint, Plantin, Ionic en nog andere. Van de Perpetua werd speciaal voor dit doel een apart corps gesneden, en daaruit werd een hele pagina van de krant gezet. Morison, die op dat moment voor het "Printing House Square" werkte, kwam met het plan om een geheel nieuw lettertype te ontwerpen. Hij maakte de eerste schetsen. Deze schetsen werden verder uitgewerkt door Victor Lardent. Op grond van deze tekeningen werden door Monotype de punches gemaakt. Later werden deze punches door Linotype en Intertype voor hun eigen machines gecopieerd. De letter was beschikbaar in 5 corpsen: 5.5, 7, 8, 11 en 12 point pica. De kapitalen waren in drie variaties beschikbaar: Heavy Condensed, Light Wide en Heavy Wide. Naast alllealle punches voor de letters, moesten nog zeer vele andere tekens worden ontworpen, leestekens, accenten, speciale tekens voor advertenties etc. In totaal werden door Monotype ongeveer 14750 verschillende punches gesneden. Op 3 october 1932 kwam het eerste nummer in de nieuwe stijl uit. Enkel op de titel-pagina werd voor de naam van de krant nog altijd Perpetua Titling gebruikt. Na deze introductie werd voor de krant deze letter 21 jaar lang aan ''een'' stuk gebruikt. Ook werd de letter gebruikt voor de publicaties, die werden uitgebracht door Printing House Square.

De letter was smal en daardoor kon men veel tekst in de kolommen kwijt. In 1933 werd de letter vrijgegeven en gebruikt voor een speciaal nummer van de [[Monotype Recorder]] dat werd gedrukt bij de Universiteit van Cambridge. De universiteit gebruikte in 1939 Times New Roman ook voor een uitgave van de "Statutes and Ordinaces" -- een tekst van circa 400.000 woorden -- in 1939. Het feit dat op deze manier veel papier kon worden bespaard, was daarbij een belangrijke overweging. Later werd de letter ook in gebruik genomen door Updike. Na het succes van de letter in Europa, werd de letter ook in Amerika waardering. Zo werd Times New Roman in 1942 voor ''Collier's Magazine'', de ''Woman's Home Compagnion'' en het ''American Magazin''. In 1953 gingen volgden twee kranten dit voorbeeld, namelijk de ''Sun-Times'' en de ''Chicago Daily Newspaper''.