Zijn eerste zege liet niet lang op zich wachten en boekte hij in 1973 tijdens de [[Grote Prijs van Frankrijk]] op [[Circuit Paul Ricard|Paul Ricard]] in een [[Lotus 72]]. Er kwamen dat jaar nog 3 overwinningen bij: [[Oostenrijk]], [[Italië]] en de [[Verenigde Staten]]. Bovendien behaaldepakte hij dat jaar 9 pole positions, een record in die tijd. Peterson was bloedsnel en reed zonder mededogen, wat hem dat jaar in Zandvoort (na de dodelijke crash van Roger Williamson) niet in dank werd afgenomen.
In 1974 waren er opnieuw 3 zeges: [[Monaco]]), Frankrijk en wederom Italië. Langzaam maar zeker werd echter duidelijk dat het team van Colin Chapman het contact met de top (Ferrari en McLaren) aan het verliezen was. De Lotus 76 met automatische versnellingsbak (1974) mislukte jammerlijk en het team moest voor 1975 noodgedwongen teruggrijpen op de ooit trendsettende maar inmiddels overjarige Lotus 72. Zoals te verwachten was verliep 1975 zeer teleurstellend. Een gefrustreerde Peterson konstartte het nogseizoen net1976 opbrengen de eerste race van 1976nog voor hetTeam team uit te komenLotus (met de aanvankelijk zeer matige [[Lotus 77]]), waarnamaar hield het al snel voor gezien; hij besloot onmiddellijk terug te keren op het oude nest: [[March Engineering]]. DaarOndanks leefdeeen hijflink op,aantal reeduitvalbeurten opgaf Zandvoortzijn rondenlangzege aanin deItalië leiding(zijn en3e boekteop kortMonza) daarnahet zijnseizoen derde'76 zegetoch opnog Monzaenige (Italië)glans.
