Orde van de Ster van Indië (Verenigd Koninkrijk): verschil tussen versies

Bestuursambtenaren konden na 30 jaar dienst in de Orde worden opgenomen, maar Britse prinsen, Onderkoningen en de Indische prinsen waren van deze eis vrijgesteld. De machtigste Indische [[vazal]]len zoals de [[Nizam]]s of [[Haiderabad (stad)|Hyderabad]], de [[Maharaja]]s van [[Mysore]], de Maharajas van [[Jammu en Kasjmir (staat)|Jammu en Kasjmir]], de Maharajas van [[Vadodara|Baroda]], de Maharajas van [[Gwalior (district)|Gwalior]], de [[Nawab]]s van [[Bhopal]], de Maharajas van [[Indore]], de Maharajas van [[Udaipur]], de Maharaja van [[Kochi (India)|Cochin]], de Maharajas van [[Travancore]], de Maharajas van [[Jodhpur (Rajasthan)|Jodhpur]] en de [[Maharao]]s van [[Kutch|Cutch]] werden vrijwel altijd in de Orde benoemd. Voor de honderden kleinere vorsten was de onderscheiding een bijzondere eer. Rudyard Kipling schreef een komisch gedicht over een prins die in zijn achterlijke rijkje grote hervormingen in bestuur en gezondheidszorg doorvoert in de hoop een "GCSI" te verwerven en na te zijn teleurgesteld met een benoeming in de Orde van het Indische Rijk zijn hervormingen weer ongedaan maakt en alles weer laat verslonzen.

 

Nawab Sikandar Begum Sahiba, Nawab Begum van Bhopal in 1861. In 1911 bezochten Koning [[George V van het Verenigd Koninkrijk|George V]] en Koningin Mary India en werden de statuten gewijzigd om deze "Keizerin van India" tot Ridder Grootcommandeur te kunnen benoemen.