Egbert I van Meißen: verschil tussen versies

Egbert was een zoon van graaf [[Liudolf van Brunswijk]] en Gertrudis van Billung. Van zijn vader erfde erfde hij in [[1038]] markgraafschap [[Brunswijk (land)|Brunswijk]]. Voor zijn Oostfaalse bezittingen was hij leenman van de bisschop van [[Hildesheim (stad)|Hildesheim]]. In 1057 werd Egbert in één klap een belangrijke hoveling: een groep Saksische opstandelingen onder leiding van Otto, de buitenechtelijke zoon van [[Bernard II van Brandenburg]], probeerde in een hinderlaag de zesjarige [[Hendrik IV (keizer)]] en zijn moeder [[Agnes van Poitou (1024-1077)]] te vermoorden. Egbert en zijn broer [[Bruno II]] kwamen Hendrik en zijn moeder te hulp en wisten de aanval af te slaan. Bruno sneuvelde bij de gevechten en Egbert werd zwaar gewond. Egbert genas en kreeg als beloning naast zijn eigen functies, ook de functies die zijn broer had gehouden. In die rol was hij vazal van de bisschop van [[Bremen]] maar hij kocht deze verplichtingen af. Ook trouwde hij in dat jaar met Ermengard, weduwe van [[Otto III van Zwaben]], dochter van [[Manfred II Olderik van Turijn]] en een verwante van de keizerlijke familie, die bijna twintig jaar ouder was dan Egbert.