Elisabeth Charlotte van de Palts (1652-1722): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (robot Erbij: cs:Alžběta Šarlota Falcká |
Elisabeth / tp |
||
Regel 1:
[[Bestand:Charlotte-Élisabeth_in_Beieren.jpg|thumb|right|275px|Charlotte-Élisabeth in Beieren; door [[Hyacinthe Rigaud]]]]
'''Elisabeth Charlotte (''Liselotte'') van de Palts''' ([[Heidelberg (Duitsland)|Heidelberg]], [[27 mei]] [[1652]] - [[Saint-Cloud]], [[9 oktober]] of [[8 december]] [[1722]]), (correct: Prinses Elisabeth Charlotte, Paltsgravin bij de Rijn) Prinses in Beieren, Hertogin van Orléans, was een Duitse prinses die door haar huwelijk met de [[Filips van Orléans (1640-1701)|Hertog van Orléans]] de schoonzuster van [[Lodewijk XIV van Frankrijk|Lodewijk XIV]] werd. Zij werd geboren als dochter van [[Karel Lodewijk van de Palts|Karel I Lodewijk]], [[keurvorst]] van de [[Paltsgraafschap aan de Rijn|Palts]], en [[Charlotte van Hessen-Kassel]]. Ze was, via haar moeder, een volle nicht van [[George I van Groot-Brittannië]]; haar grootvader was keurvorst [[Frederik V van de Palts]]. Zij werd in 1671 om politieke redenen aan de broer van de Franse koning uitgehuwelijkt. Deze had zijn vrouw verloren in dubieuze omstandigheden, als broer van de koning moest ook hij voor afstamming zorgen. Het Franse Hof had zijn oog laten vallen op de dochter van Karel I Lodewijk van de Palts,
Als schoonzus van de koning werd zij aan het hof [[Madame]] genoemd. Deze aanspreektitel, altijd zonder voornaam of titel, was het voorrecht van de schoonzuster des konings, de echtgenote van "[[Monsieur]]".
In [[Straatsburg]] neemt ze bedroefd afscheid van haar vader; ze zal hem nooit meer zien. Dan wordt ze door Anna van Gonzaga naar Metz gebracht waar ze met de handschoen huwt;
In Versailles aangekomen, gaat ze onmiddellijk in duel met Madame de Fiennes, ze maakt schoon schip in Filips hofhouding. Ze ontvangt de vrouw apart voor een korte preek op zijn Duits:
Regel 11 ⟶ 12:
:''U bent erg geestig, maar u hebt een manier van spreken die zijne Majesteit en Monsieur voor lief nemen omdat ze eraan gewend zijn geraakt. Maar ik die net ben aangekomen, ben dat niet, ik word kwaad als men de spot met me drijft! ... Als u me zoals de anderen behandelt, zal ik mijn beklag doen bij uw echtgenoot; en als hij u niet op uw plaats zet, laat ik hem eruit gooien!''
Al gauw trekt Madame de Fiennes zich terug, hetgeen Filips aangenaam verrast. Daarna gaat
:''Ik kan u alleen maar zeggen dat Monsieur de beste man ter wereld is, we hebben een hele goede verstandhouding.''
[[Bestand:Liselotte von der pfalz other.jpg|thumb|right|250px|Elisabeth Charlotte op jonge leeftijd]]
Ondanks Filips' geaardheid schonk de prinses hem nog
* [[Alexander Lodewijk van Orléans]] (1673–1676)
Regel 24 ⟶ 25:
Zij zou zelf grootmoeder worden van [[Frans I Stefanus van het Heilige Roomse Rijk|Frans Stefanus van Lotharingen]] en overgrootmoeder van koningin [[Marie Antoinette van Oostenrijk]].
Dankzij haar correspondentie met haar tante [[Sophia van de Palts]], is er een gedetailleerd beeld te schetsen van het dagelijkse leven aan het hof van Versailles. Deze al in de achttiende eeuw gepubliceerde brieven (ca. 60.000) bevatten een schat aan informatie. Haar kleurrijke levensstijl en vreemde afkomst wekten afkeer bij de meeste hovelingen. In haar brieven trekt ze fel van leer tegen haar
Toen haar zwager Lodewijk XIV stierf, werd haar zoon regent van Frankrijk, waardoor ze alsnog eerste dame van Frankrijk werd. Als ze in 1722 naar Reims gaat voor de kroning en zalving van Lodewijk XV, voelt ze haar einde naderen.
|