Wurlitzer (piano): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Thijs!bot (overleg | bijdragen)
k r2.6.3) (robot Erbij: fr:Piano électrique Wurlitzer
k stijl; link
Regel 2:
De '''Wurlitzer piano''' is een elektromechanisch toetsinstrument dat tussen 1955 en 1982 werd gebouwd door de Amerikaanse [[Wurlitzer (bedrijf)|Rudolph Wurlitzer Company]]. Zelf noemde het bedrijf het product een "electronic piano". De meest gebruikte versie is de Wurlitzer 200A.
 
Het instrument heeft 64 toetsen en het bereik is dat van een [[vleugel (muziek)|vleugel]] zonder de laagste en hoogste [[octaaf (muziek)|octaaf]]. Anders dan een echte piano heeft heteen Wurlitzer piano geen snaren. In plaats daarvan slaan de toetsen via een rudimentair pianomechaniek metalen tongetjes aan, waarna het geluid [[elektrostatische microfoon|elektrostatisch]] wordt opgenomen en vervolgens wordt versterkt. De toonopwekking is derhalve elektromechanisch, en het instrument is dan ook geen elektronische piano. Hetmaar is goed vergelijkbaar met de [[Rhodes (piano)|Rhodes piano]]. Aanvankelijk was de Wurlitzer piano voorzien van een ingebouwde versterker en luidspreker; later verschenen ook modellen zonder versterker.
 
De Wurlitzer piano werd in februari 1956 gebruikt op opnamen van [[Sun Ra]] die jaren later zouden worden uitgebracht op het album ''Angels and Demons at Play'', en werd bekend door de hit ''What I'd Say'' (1959) van [[Ray Charles]]. Het instrument is veel gebruikt door de groep [[Supertramp]] (''Bloody well Right'', ''Dreamer'', ''Hide in your shell'' en ''[[The Logical Song]]'') en is verder is te horen op opnamen van onder andere [[Pink Floyd]] (''Money'', ''Have a cigar''), [[Steely Dan]], [[The Doors]] (''[[Riders on the Storm (single)|Riders on the Storm]]''), [[Neil Young]] en [[Queen]] (''[[You're My Best Friend]]'').