Europese richtlijn: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 16:
Een richtlijn die in werking is getreden, dient door elke geviseerde Lidstaat geïmplementeerd te worden in haar nationale rechtsorde. Concreet worden de beoogde eindresultaten in de eigen wetgeving vastgelegd door middel van nationale wetgevende aktes. Deze wetgevende aktes worden in het kader van omzetting ''nationale uitvoeringsmaatregelen'' genoemd. Zij kunnen de vorm aannemen van een wet, een regeringsbesluit, een besluit van een gedefedereerde overheid, enz. naargelang het bevoegdheidsniveau waarop de wetgevende akte uitvaardigt wordt. Dit wetgevend proces, algemeen bekend als de ''omzetting (van richtlijnen)'', wordt nauw opgevolgd door de Europese Commissie.
 
Nederland heeft er altijd voor gekozen om de richtlijnen om te zetten door aanpassing van de relevante artikelen in het Burgerlijk Wetboek of door artikelen toe te voegen. Met de toename van de Europese regelgeving komt deze aanpak steeds meer onder vuur.<ref>http://[home.medewerker.uva.nl/m.w.hesselink/bestanden/eulj_318.pdf], zie artikel Hesselink 2006</ref> Duitsland heeft er inmiddels al voor gekozen richtlijnen letterlijk en in afzonderlijke wetten over te nemen.
 
Doorgaans geeft de richtlijn aan over hoeveel tijd de Lidstaten beschikken om de omzetting uit te voeren. Dit is de zgn. implementatietermijn. Zij kan variëren van één/enkele maand(en) tot verscheidene jaren. De Raad houdt bij het bepalen van deze termijn rekening met de geviseerde resultaten evenals met de complexiteit van de uit te vaardigen richtlijn.