Colley Cibber: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k [r2.5.2] robot Erbij: sv:Colley Cibber |
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Richard III naar The Tragedy of Richard the Third), met behulp van pop-ups |
||
Regel 4:
Cibber was een zoon van Caius Gabriel Cibber, een Deense [[Beeldhouwer (kunstenaar)|beeldhouwer]] die zich in Engeland had gevestigd, en Jane Colley. Al vroeg richtte zijn belangstelling zich op het theater, maar zijn studie en zijn ambitie naar een loopbaan in het leger vertraagden zijn interesse. Hij kwam uiteindelijk toch in de toneelwereld terecht als acteur in het theater Drury Lane, dat destijds werd beheerd door Thomas Betterton. In zijn autobiografie geeft Cibber zelf aan dat hij niet het juiste uiterlijk noch de juiste stem bezat voor het vak, maar hij ontwikkelde zich desondanks tot een uitstekend komisch acteur. Veel succes beleefde hij met zijn rol van Lord Foppington in de voorstelling ''The Relapse'' van [[John Vanbrugh]].
Toen hij trouwde, wilde hij verder in zijn inkomen voorzien door zelf toneelstukken te schrijven. Zijn eerste stuk was ''Love's Last Shift'' (1696). Het werd een groot succes, en vervolgens produceerde hij meer dan 20 stukken, die alle werden uitgevoerd. Een befaamd werk was zijn bewerking van [[William Shakespeare]]s stuk [[The Tragedy of Richard the Third|Richard III]] uit 1700. Deze versie was lange tijd de standaard in de opvoeringen van het werk. Ook maakte hij een succesvolle bewerking van [[Tartuffe]] van [[Molière (schrijver)|Molière]] onder de titel ''The Non-Juror'' (1717).
In 1710 werd Cibber de manager van het theater Drury Lane. Ook daarvan wist hij een succes te maken, hoewel de acteurs en toneelschrijvers vaak niet goed met hem overweg konden. Hij was niet vrij van enig [[Snob (persoon)|snobisme]] en zijn benoeming tot hofdichter werd dan ook beschouwd als een meer politieke dan culturele actie. Zijn benoeming leidde tot spot van de kant van onder meer [[Alexander Pope]] en [[Henry Fielding]]. Pope bekritiseerde Cibber hevig in zijn scherpe satire ''The Dunciad'' en doet melding van een snijdend [[epigram]] uit die tijd:
| |||