Olaf II van Noorwegen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (robot Erbij: tr:II. Olav |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 19:
Onder de Noorse edelen ontstond steeds meer verzet tegen de politiek van Olaf waardoor ze een deel van hun traditionele vrijheden moesten opgeven. Knoet zocht hun steun voor een oorlog tegen Olaf maar in 1026 nam Olaf het initiatief en viel Denemarken aan. De beslissende slag werd in 1028 uitgevochten in de monding van de Helgeå in [[Zweden]]. Olaf en zijn Zweedse bondgenoten zouden de rivier hebben afgedamd en de dam hebben doorstoken toen de vloot van Knoet naderde. De vloedgolf zou grote schade hebben toegebracht aan Knoets vloot maar die had nog steeds de overmacht en wist de slag te winnen. Olaf moest vluchten naar zijn zwager [[Jaroslav de Wijze]] in [[Veliki Novgorod|Novgorod]]. In 1029 stierf de nieuwe onderkoning van Noorwegen en Olaf probeerde opnieuw om de macht te grijpen in Noorwegen. Met een groep van 400 Zweedse huurlingen trok hij naar Trondheim maar even buiten die stad werd hij in de [[Slag bij Stiklestad]] door een lokaal leger verslagen en gedood. Olaf werd op het slagveld begraven en later herbegraven in de [[Nidaros-domkerk]] in Trondheim.
In de elfde eeuw was er nog geen formele regeling rond heiligverklaringen, een verering van heiligen ontstond op lokaal niveau. Bisschop Grimkell, benoemd door Olaf, zou de eerste zijn die op 3 augustus 1031 tijdens het herbegraven van Olaf hem als een heilige had betiteld. De kerk had van Olaf nog maar net een eerste formele structuur gekregen en was daardoor kwetsbaar, verering van Olaf als heilige was voor de kerk dan ook van groot belang om de eigen positie te versterken.
Olaf was een zoon van [[Harald Grenske]] (een nazaat van [[Harald I van Noorwegen|Harald I Schoonhaar]]) en Åsta Gudbrandsdatter. Hij was getrouwd (1019) met Astrid, dochter van [[Olof II van Zweden]]. Olaf en Astrid kregen een dochter: Wulfhild (ovl. 24 mei 1071), gehuwd met [[Ordulf van Saksen]]. Olaf had een bijvrouw met de naam Elfhildis, vermoedelijk een Engelse slavin - zij kregen een zoon: Magnus.
|