Collectivisatie in de Sovjet-Unie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Advance (overleg | bijdragen)
uitbreiding
Advance (overleg | bijdragen)
vervolg
Regel 8:
Tussen 1929 en 1933 werden speciale brigades ingezet die onwillige boeren tot medewerking moesten dwingen. Veel boeren hielden echter voet bij stuk en slachtten liever hun eigen dieren af dan ze aan de collectieve bedrijven te geven. Het gevolg hiervan was dat de voedselproductie aanzienlijk afnam.
 
Stalin gaf de kulakkenkoelakken (rijke boeren, Russisch voor 'met dichte vuist') de schuld van de voedseltekorten en beschuldigde hen ervan onder kapitalistische invloed het verzet te organiseren.
Alle boeren die nog langer weigerden moesten worden gedood, geïnterneerd in werkkampen ([[goelag]]s) of gedeporteerd naar afgelegen gebieden.
In werkelijkheid echter werd de term koelak gebruikt voor iedereen die zich tegen de collectivisatie verzette, waaronder boeren die allesbehalve rijk waren.
 
Historici zijn het er meestal over eens dat de gedwongen samenvoeging van landbouwbedrijven voor een groot deel verantwoordelijk was voor grote hongersnoden, die leidden tot de dood van 5 miljoen mensen in 1932 en 1933, terwijl de Sovjetunie tegelijkertijd miljoenen tonnen graan aan het buitenland bleef verkopen.