Estlandzweden: verschil tussen versies

De '''Estlandzweden''' of '''Estse Zweden''' ([[Zweeds]]: ''estlandssvenskar'', [[Estisch]]: ''rannarootslased'' = Kustzweden) zijn een Zweedssprekende minderheidsgroep die in de kustgebieden en de eilanden van Estland en Zweden leven. Het begin van de vestiging van de Estlandzweden dateert van de 13de en 14de eeuw, toen Zweedssprekende reizigers vanuit Zweden en [[Finland]] aankwamen in deze regio (ook wel ''Aiboland'' genoemd). Bijna de gehele Zweedssprekende bevolking in Estland vluchtte terug naar Zweden tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], en; de huidige Estlandzweden stammen zijnaf danvan ook vande diegenenweinigen die ervoor kozen in Estland te blijven.

De Zweedssprekende populatie in Estland hield ongeveer 650 jaar stand. De eerste geschreven bron over de Zweedse populatiebevolking in Estland dateert van [[1294]], in het wetboek van de stad [[Haapsalu]]. EenAndere anderevermeldingen vernoeming komtkomen uit [[1341]] en [[1345]], toen een Ests klooster het landgoed Laoküla en het eiland [[Pakri|Suur-Pakri]] aan een groep Zweden verkocht.

Op verschillende momenten tijdens de Russische overheersing werden Estlandzweden verplicht Estland te verlaten om te gaan leven in andere delen van het [[Keizerrijk Rusland|Russische Rijk]]. De grootste uittocht kwam er op bevel van [[Catharina II van Rusland]], die in [[1781]] de voltallige Zweedstalige bevolking uitop [[Hiiumaa]] verplichtte om naar [[Oekraïne]] te vertrekken. Hier richtten de Zweden de [[Gammalsvenskby]]-gemeenschap op.