David van Bourgondië: verschil tussen versies

'''David van Bourgondië''' ([[Atrecht]], [[1427]] - [[Wijk bij Duurstede]], [[1496]]) was [[bisschop]] van [[Sticht Utrecht|Utrecht]] van [[1456]] tot [[1496]]. Hij was de langst regerende bisschop van Utrecht, afgezien van [[Balderik (bisschop van Utrecht)|Balderik]] en [[Willibrord]]. Hij was ook proost van [[Sint-Donaaskathedraal|Sint-Donaas]] in [[Brugge]].

 

David van Bourgondië was een [[Buitenechtelijk kind|bastaard]] van de [[Bourgondische tijd|Bourgondische]] hertog [[Filips de Goede]] en Colette Casteleyn.

 

In 1446, achttien jaar oud, werd hij in de clerus opgenomen en in september 1451 werd hij, met dispensatie voor onwettige geboorte en voor leeftijd, tot bisschop van [[Geschiedenis van Terwaan|Terwaan]] benoemd. In maart 1452 was hij vijfentwintig en ontving de bisschopswijding.

 

Dankzij een gezamenlijke inspanning van de Hollandse [[Hoeken en Kabeljauwen|Kabeljauwen]] en de Bourgondiërs werd hij door de paus tot bisschop van Utrecht benoemd. De Utrechtse kapittels hadden echter op 7 april 1455 de Hoeksgezinde Domproost [[Gijsbrecht van Brederode]] tot bisschop gekozen. Onder dwang van Filips de Goede aanvaardde het [[Nedersticht]] Davids benoeming op 3 augustus 1456 bij het [[verdrag van IJsselstein]]. Het [[Oversticht]] moest gewapenderhand overtuigd worden. De stad [[Beleg van Deventer (1456)|Deventer werd vijf weken belegerd]] voor ze zich overgaf. Deze situatie had een burgeroorlog tot gevolg, waarop David in 1459 besloot de wijk te nemen uit Utrecht en zich in het pasverworven [[Wijk bij Duurstede]] te vestigen. Dankzij Bourgondische steun en handig manoeuvreren nam zijn gezag toe. Een doorbraak betekende de gevangenname van de Brederodes in 1470. Een andere effectieve maatregel was de instelling van de [[Schive]], een centraal hof van beroep dat boven de stedelijke rechtspraak stond.