Suzereiniteit: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Botgeholpen oplossing voor doorverwijzing: John Locke - Verwijzing(en) gewijzigd naar John Locke (filosoof) |
||
Regel 10:
=== Politieke ontwikkelingen ===
De door Bodin geïntroduceerde interpretatie van het recht leidde dus niet alleen tot de theorie van het [[Absolutisme]], maar ook tot een tegenreactie. Aanhangers van deze tegenreactie vonden uiteraard dat het macht van de koning niet onbeperkt was. Die macht werd ingeperkt o.a. door bestaand recht. Ontwikkelingen als [[de Opstand]] van de Nederlanden waarin de rechtmatige heer ontzet werd uit zijn macht omdat hij zijn plichten niet goed uitoefende, voedden deze tegenbeweging. In [[Engeland]] won uiteindelijk deze beweging de strijd van het Absolutisme in de [[Glorious Revolution]]. De theorie van deze revolutie is verwoord in het boek van [[John Locke (filosoof)|John Locke]] ''Two Treatises on Government'' en komt ook terug in [[Charles Montesquieu]]'s idee van de scheiding der machten. Via deze twee heeft het ook zijn invloed gehad op de [[Franse Revolutie|Franse]] en [[Amerikaanse Revolutie]].
Met name in Engeland leidden de politieke ontwikkelingen tot een beschouwing van de bestaande rechten en plichten van koning, andere lokale machthebbers en het parlement. De situatie die de denkers beschouwden kreeg uiteindelijk zijn beslag in de theorie van het [[feodalisme]]. Het hoogste gezag in het feodale stelsel was de suzerein. In het feodalisme zijn twee partijen gebonden aan onderlinge rechten en plichten, die niet zo maar kunnen worden opgezegd. Ze gaan hun onderlinge relatie aan op grond van redelijke gelijkwaardigheid; mensen zijn vrij deze relatie aan te gaan. Die situatie werd min of meer hersteld bij het aanstellen van [[Willem III van Oranje-Nassau|Willem III]] als koning.
| |||