12-inch: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Botgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Disco - Verwijzing(en) gewijzigd naar Disco (muziekgenre) |
||
Regel 2:
Een '''12-inch''' is een [[grammofoonplaat|vinyl]][[single (muziek)|single]] op [[langspeelplaat|elpee]]formaat, waarop aan elke kant doorgaans één nummer geperst staat. Omdat er meer ruimte is voor de loop van de [[groef|groeven]] en ze op 45 [[Toerental|toeren]] worden afgespeeld, kan een groefloop geperst worden waarmee voor het geluid een groter dynamisch bereik en een groter frequentiebereik haalbaar zijn.
12-inches werden tijdens de opkomst van de [[Disco (muziekgenre)|disco]] populair onder [[diskjockey]]s in [[discotheek|discotheken]], die vroegen om langere versies van discohits. Bij de ontwikkeling van de langere discoversie is met name de Amerikaan Tom Moulton van belang geweest.
Voorbeelden van de ontwikkeling van langere versies in de jaren zeventig zijn: ''Love to love you baby'' van [[Donna Summer]] in een 16-minutenversie en het album ''Never can say goodbye'' van [[Gloria Gaynor]], waarbij zelfs nummers in elkaar werden gemixt.
Eind jaren 70 kwam de 12-inch steeds meer in zwang: niet langer was het 12-inchformaat voorbehouden aan [[
[[Hitparade]]-technisch leverden 12-inches problemen op. Meestal was er ook een 7-inchsingle verkrijgbaar, waarvan de verkoop de notering in de hitparade bepaalde. Vanwege de speelduur, maar vooral vanwege het overheersende disco/dancegenre dat op 12-inches verkrijgbaar was, heeft de [[Nationale Hitparade]] ze niet meegeteld voor de hitlijst, waardoor in 1983 ''In de disco'' van [[Noodweer (popgroep)|Noodweer]] nauwelijks een hitnotering kreeg (al werd te elfder ure nog een 7-inchversie uitgebracht).
| |||