Hughes Félicité Robert de Lamennais: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
GrouchoBot (overleg | bijdragen)
k Robot: automatisch tekst vervangen (- er van te + ervan te )
Thijs!bot (overleg | bijdragen)
k Botgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Dante - Verwijzing(en) gewijzigd naar Dante Alighieri
Regel 35:
In 1834 verscheen, door tussenkomst van [[Sainte-Beuve]], het beroemde ''Paroles d'un croyant'', een boek vol geweld en klachten. Hij vermeldt zijn ontgoocheling met de wereld en lanceert een oproep voor vrijheid in de kerk. Het onderstreept tevens zijn breuk met de kerk. In zijn encycliek [[Singulari Nos]] van 25 juni 1834 schreef Gregorius XVI: "''Een boek, klein van gestalte, maar groot in zijn perversiteit”''.
 
Lamennais kwam Op 9 april 1835, via zijn vrienden [[Charles Rohault de Fleury|Fleury]], [[Arago]] en Liszt in contact met [[George Sand]]. Hij werd benoemd tot president van de ''Société de la solidarité républicaine''. Een organisatie die in twee weken tijd een half miljoen aanhangers telde. De revolutie van 1848 kreeg de sympathie van Lamennais. Hij richtte ''Le Peuple constituant'' op doch was genoodzaakt dit te stoppen op 10 juli. "''Zwijgen is voor de armen''", was zijn opmerking. Hij werd hoofd van [[La Revolution démocratique et sociale]], welke organisatie eveneens het zwijgen werd opgelegd. De staatsgreep van [[Napoleon III]] in 1851 maakte een einde aan alle hoop op vrijheid. Tot aan zijn dood, op 27 februari 1854, hield Lamennais zich bezig met een vertaling van [[Dante Alighieri|Dante]]. Hij weigerde zich met de kerk te verzoenen en werd, volgens zijn eigen richtlijnen zonder kerkelijke ceremonie, begraven op het kerkhof van [[Cimetière du Père-Lachaise|Père-Lachaise]] in Parijs.
 
Félicité Lamennais was een leidend katholiek denker en de eerste voorstander van een liberaal katholicisme. Tevens was hij een voorstander van een sociaal katholicisme. Zijn strijd voor de verzoening tussen het [[Rooms-katholieke Kerk|katholicisme]] en het [[liberalisme]] leidde tot zijn breuk met de Kerk. Kerk en theologie hielden er het woord ''mennaisisme'' (mennaisistisch) aan over.