Tanger: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 30:
== Geschiedenis ==
Tanger is waarschijnlijk in de [[5e eeuw v.Chr.]] door [[Feniciërs|Phoeniciërs]] gesticht onder de naam '''Tingis'''. Volgens de [[Amazighische mythologie|Berberse mythologie]] is de stad door de held [[Sufax]] gebouwd. Deze held was de zoon van de godin [[Tinga]] (tindjis) en de [[Griekenland|Griekse]] held [[Herakles (mythologie)|Herakles]]. Sufax gaf de naam Tinga aan de stad die hij bouwde. Volgens de oude Grieken was het de Berberse reus [[Antaios]] die de stad bouwde.
In de Romeinse tijd werd Tingis de hoofdstad van de ''[[provincia]]'' [[Mauretania Tingitana]]. De naam van deze provincia was afgeleid van Tingis. In de vijfde eeuw werd Tingis veroverd door de [[Vandalen]], na de verovering door keizer Justinianus hoorde de stad vanaf 532 tot 682 tot het [[Byzantijnse Rijk]].
Regel 36:
In de [[7de eeuw]] begon de [[Arabische]] verovering van het noorden van [[Afrika]]. Ook Tanger ontsnapte niet aan de islamitische invloed, in 702 werd de stad veroverd en vanaf 711 begon van hieruit de verovering van Spanje onder leiding van de Berberse krijgsheer [[Tarik ibn Zijad]], die zijn naam gaf aan [[Gibraltar]] (Djebel Tarik: Rots van Tarik). In de volgende eeuwen namen Marokkaanse, Tunesische, Egyptische en Spaans-islamitische dynastieën het bestuur over de stad waar, herhaaldelijk werd er onderling over gestreden.
In 1684 kwam Tanger na een belegering van 5 jaar door Riffijnse stammen weer in Marokkaanse handen. Twee eeuwen eerder, in 1471, was de stad in Portugese handen gevallen, na drie vergeefse pogingen om de stad in te nemen. Tanger werd in 1661 als bruidsschat gegeven aan de Engelse koning [[Karel II van Engeland|Charles II]] toen hij huwde met de Portugese [[Infante]] ''Catharina van Braganca''. De Engelse koning gaf de stad de rechten van Engelse steden en legerde er een garnizoen. Voordat de Engelsen de stad opgaven -koning Charles oordeelde dat de stad hem te duur was geworden- vernietigden ze de stad en de haven. De herovering van Tanger gebeurde door de Jaish Al
De [[Verenigde Staten]] vestigden in Tanger hun eerste [[Consulaat (diplomatie)|consulaat]] na hun onafhankelijkheid. Tijdens de [[Amerikaanse Revolutie]] konden Amerikaanse schepen de haven van Tanger aandoen, waardoor er een band ontstond en Marokko het eerste land werd dat de Amerikaanse republiek erkende (1777). Sultan ''Moulay Suliman'' schonk in [[1821]] de ''Legation Building'', een 18de eeuws stenen gebouw in de oude binnenstad van Tanger, aan de Verenigde Staten. Dit werd de eerste Amerikaanse overheidseigendom buiten de V.S. Het gebouw, in 1844 gebombardeerd door de Franse ''prins de Joinville'', werd later vergroot en verfraaid. Bij de onafhankelijkheid van Marokko in [[1956]] verhuisde de Amerikaanse diplomatieke missie uit de medina van Tanger naar de hoofdstad [[Rabat (Marokko)|Rabat]]. De ''Old American Legation'' kwam in 1976 leeg te staan nadat het nog had gediend als consulaat en trainingscentrum voor V.S.-diplomaten. Tegenwoordig herbergt het opgeknapte gebouw een museum en Amerikaans cultureel centrum.
De geografische ligging van Tanger aan de Golf van Gibraltar maakte de stad in de 19de en begin 20ste eeuw de ideale ''porte d'entrée'' voor de groeiende diplomatieke en handelsbelangen van de Europese ''koloniale mogendheden'' Frankrijk, Spanje, Groot-Brittannië en Duitsland. In het begin van de 20ste eeuw had de stad zo'n 40.000 inwoners, waarvan 20.000 moslims (hoofdzakelijk Berbers), 10.000 joden en 9.000 Europeanen (waarvan 7.500 Spanjaarden). De stad geraakte steeds meer onder de Franse invloedssfeer. De Duitse keizer [[Wilhelm I]] lokte een zware internationale crisis uit door zich tijdens zijn korte bezoek aan de stad in [[1905]] uit te spreken voor blijvende onafhankelijkheid van Marokko, tegen de beleidsvisies in van Frankrijk en Spanje. In 1912 verloor Marokko zijn onafhankelijkheid en werd feitelijk opgedeeld tussen Frankrijk en Spanje, dat het noorden van het land en een deel van de Atlantische kust in het zuiden bezette.
Nadat [[Frankrijk]] overeenkomsten had gesloten met [[Spanje]] en [[Groot-Brittannië]], werd [[Marokko]] in [[1923]] officieel opgedeeld in een Frans en een Spaans [[protectoraat]]. Tanger kreeg toen een ''internationaal statuut'': een autonoom, neutraal en gedemilitariseerd gebied bestuurd door een internationale raad, gedomineerd door Fransen, Spanjaarden, Britten en vanaf 1928 ook Italianen. Door dit bijzonder statuut oefende Tanger een grote aantrekkingskracht uit op avonturiers en louche zakenlieden uit alle windstreken.
| |||