Anjerrevolutie: verschil tussen versies

Ondanks herhaalde radio-oproepen van de [[Opstand|rebellen]] om binnen te blijven, kwamen duizenden Portugezen op straat om op te stappen met de [[opstand]]ige [[militairen]]. Er volgde een [[parlementaire democratie]] na een overgangsperiode van ruim een jaar, in Portugal bekend als "''Processo Revolucionário Em Curso''" ('Revolutionair Overgangsproces'), gekenmerkt door sociale verwarring en machtsstrijd tussen politiek [[rechts (politiek)|rechts]] en [[Links (politiek)|links]].

 

 

Door niet aflatende koloniale oorlogen in [[Mozambique]], [[Guinee-Bissau]] en [[Angola]] (sinds [[1961]]) was Portugal in het begin van de [[1970-1979|jaren 70]] van de 20e eeuw verder verarmd tot een van de armste landen van Europa. Duizenden Portugese burgers moesten op zoek naar een betere toekomst in [[Frankrijk]], [[Duitsland]], [[Zwitserland]] en [[Luxemburg (land)|Luxemburg]], vele jonge mannen ontsnapten zo aan een -lange en gevaarlijke- [[legerdienst]] in [[Afrika]]. Door hoge werkloosheid en armoede heerste er een enorme onvrede in het land en werd de roep om democratie steeds groter. Zelfs de beruchte geheime politie [[PIDE|DGS]] (Direcção Geral de Segurança), de vroegere [[PIDE]] (Polícia Internacional e de Defesa do Estado), die tegenstanders van het regime vervolgde, opsloot of vermoordde, kon deze ontwikkeling niet meer de baas.