Joseph Lister: verschil tussen versies

Dat lucht de toegang tot de wond niet ontzegd kon worden was duidelijk, maar het zou mogelijk moeten zijn microben de toegang te ontnemen. De eerste pogingen werden ondernomen met het toepassen van carbolzuur ([[fenol]]), dat volgens een krantenbericht werkzaam was gebleken de stank van rioollucht in het Engelse plaatsje Carlisle te doen verminderen. Het werd onverdund op de wond toegepast waardoor een korst ontstond, waarop dagelijks opnieuw desinfectans werd aangebracht tot genezing. De resultaten waren bemoedigend. Hoewel carbolzuur door zijn bijtende eigenschappen ongeschikt is voor gebruik in de algemene chirurgie, had Lister de [[desinfectie]], het onschadelijk maken van ziektekiemenziekteverwekkers die zich aan de oppervlakte van het lichaam of een voorwerp bevinden, ontdekt. Voor het toepassen in abcessen en geïncideerde wonden moest het worden gemengd met een inerte stof; de zoektocht daarnaar nam vele jaren aan experimenten in laboratorium en op de afdeling. Op zeker moment werd de geprobeerd de lucht kiemvrij te krijgen door een waterige oplossing van carbolzuur te vernevelen. De resultaten waren beter dan ooit tevoren, hetgeen het gebruik van deze methode stimuleerde. Maar verder onderzoek bracht Lister aan het twijfelen over de betekenis van kiemvrije lucht. Dat gold niet voor de toepassing van 5%-oplossing van carbolzuur waarmee de chirurgen de handen desinfecteerden. Het ontstaan van contact-dermatitis bracht hem ertoe [[Charles Goodyear]] te vragen rubber handschoenen te maken, waarmee de huidige traditie van [[handschoen|chirurgische handschoenen]] werd geïntroduceerd.