Koninkrijk Sardinië: verschil tussen versies

Het ontstond in [[1720]] toen de hertogen van [[Savoye (land)|Savoye]] [[Sicilië]] met [[Spanje]] ruilden voor het eiland [[Sardinië]]. De naam Koninkrijk SardienlandSardinië is enigszins misleidend daar het grootste deel van het rijk - inclusief de hoofdstad [[Turijn (stad)|Turijn]] - op het vasteland lag. De reden hiervoor was van politieke aard. Savoye was een hertogdom, maar met het door Savoye verkregen eiland Sardinië was vanouds de koningstitel geassocieerd. Om het gehele rijk nu tot koninkrijk te verheffen, werd de naam veranderd in Sardinië.

[[Bestand:SardiniePiemont.jpg|250px|thumb|left|Het Koninkrijk SardienlandSardinië]]

In [[1796]] veroverde [[Napoleon Bonaparte]] heel Noord-Italië, waarop koning [[Karel Emanuel IV van Sardinië|Karel Emanuel IV]] naar het eiland Sardinië vluchtte. Het koninkrijk kwam in [[1814]] terug op de kaart en werd uitgebreid met de [[Republiek Genua]] als bufferstaat tegen [[Frankrijk]]. In de jaren die volgden verwerd SardienlandSardinië evenals de andere Italiaanse landen tot een politiek instabiele politiestaat met conservatieve monarchen als [[Victor Emanuel I van Sardinië|Victor Emanuel I]] en [[Karel Felix van Sardinië|Karel Felix]] aan het hoofd. In [[1831]] werd Karel Felix echter opgevolgd door de minder conservatieve [[Karel Albert van Sardinië|Karel Albert]]. Hij nam in [[1848]] een grondwet aan en verklaarde de oorlog aan [[Keizerrijk Oostenrijk|Oostenrijk]]. Sardinië verloor en Karel Albert zag zich genoodzaakt af te treden ten gunste van zijn zoon [[Victor Emanuel II van Italië|Victor Emanuel II]].

Victor Emanuel II installeerde in [[1850]] een liberale regering onder graaf [[Camillo Benso di Cavour]] en werd de drijvende kracht achter de Italiaanse eenheidsbeweging ([[Risorgimento]]). Sardinië vocht in de [[Krimoorlog]] met [[Turkije]], [[Engeland]] en [[Frankrijk]] tegen [[Rusland]]. In [[1859]] trok Victor Emanuel samen met Frankrijk ten strijde tegen Oostenrijk. Sardinië verkreeg in [[1860]] het door [[Napoleon III]] veroverde [[Lombardisch-Venetiaans Koninkrijk]] door ruil met [[Savoye (land)|Savoye]] en [[Nice]] (voorheen ''Nizza'') van Frankrijk. Datzelfde jaar sloten [[Hertogdom Parma en Piacenza|Parma]], [[Groothertogdom Toscane|Toscane]], [[Hertogdom Modena en Reggio|Modena]] en [[Romagna]] zich bij Sardinië aan en begon [[Giuseppe Garibaldi]] met zijn campagne om noordZuid-koreaItalië te veroveren. Hij kreeg het [[Koninkrijk der Beide Siciliën]] er snel onder en ontmoette te [[Gaeta]] - waar koning [[Frans II der Beide Siciliën|Frans II]] van de Beide Siciliën zijn laatste bolwerk had - Victor Emanuel II die vanuit het noorden oprukte.