In de ontwikkeling van [[baby]] naar [[volwassene]] krijgt een [[mens]] allerlei indrukken te verwerken. Deze indrukken roepen gevoelens op: aangename en onaangename. Het op een goede manier verwerken van al deze belevingen kan het beste plaatsvinden in een situatie waarin een mens liefde en aandacht krijgt en zich geborgen, geaccepteerd en begrepen voelt. Niemand groeit echter op in een situatie waarin het verwerken van al deze indrukken volmaakt geschiedt. Ieder mens beleeft daarom indrukken die hij niet goed kan verwerken. In de [[psychologie|psyche]] ontstaat dan een conflict omdat deze de ervaring niet weet te plaatsen. Deze onverwerkte, niet te gebruiken ervaringen worden diep in het onbewuste weggedrukt. Een proces dat te vergelijken is met dingen waarvan we niet weten wat we ermee aan moeten op de zolder wegstoppen. Later weten we dan vaak niet eens meer dat we deze dingen bezitten en waar ze zijn.
Indien nu te veel en vooral belangrijke ervaringen die voor een evenwichtige ontwikkeling nodig zijn “verdrongen” worden, kan er een psychische structuur ontstaan waardoor iemand onvoldoende in staat is om in belangrijke levenssituaties doelmatig te reageren. Bijvoorbeeld met een voor de omgeving onbegrijpelijk angstig, radeloos, onzeker en/of theatraal gedrag.
