Geometrische optica: verschil tussen versies

Onder '''geometrische optica''' of '''stralenoptica''' vertaatverstaat men dat deelgebied van de [[optica]] waar de [[Elektromagnetische straling|golfeigenschappen]] van het licht buiten beschouwing worden gelaten, omdat zowel de structuren die met het licht in wisselwerking treden (lenzen, spiegels, etcetera) als de details van de af te beelden objecten veel groter zijn dan de [[golflengte]] van het [[licht]]. Zichtbaar licht heeft een golflengte van ca. 400 to 750 [[Nanometer|nm]], wat vele malen kleiner is dan de afmetingen van aleldaagsealledaagse voorwerpen en van otischeoptische componenten. De geometrische optica kan uit de [[fysische optica]] worden afgeleid als grensgeval voor zeer kleine golflengtes.

In de geometrische optica wordt het licht beschouwd als zijnde samengetseldsamengesteld uit ''lichtstralen''. Een [[lichtbron]] of een [[Diffusie|diffusdiffuus]] [[Reflectie|reflecterend]] voorwerp zendzendt lichtstralen uit, die vervolgens gebroken, gereflecteerd of opgesplitst worden. De geometrische optica gaat ervan uit dat de lichtstralen voldoen aan het zogenaamde [[superpositiebeginsel]], hetgeen wil zeggen dat ze door elkaar kunnen lopen zonder elkaar te verstoren.<ref>Bij zeerextreem hoge intensiteiten gaat dit niet meer op. Er treden dan niet-[[lineariteit]]en op., Dedie tot het terrein van de [[niet-lineaire optica]] houdt zich hiermeeworden beziggerekend.</ref> In een homogeen medium planten de lichtstralen zich rechtlijnig voort. Aan [[spiegel]]ende oppervlakken worden zij [[Reflectie|gereflecteerd]]. Aan grensvlakken tussen media met verschillende [[brekingsindex]] worden zij, afhankelijk van de invalshoek van de straal en de brekingsindex van het medium, hetzij volgens de [[wet van Snellius]] deels gebroken en deels gereflecteerd (en aldus in twee stralen opgesplitst), hetzij toaaltotaal gereflecteerd. Een lichtstraal kan ook door [[Dubbelbreking|dubbele breking]] worden opgesplitst.