Plesiochrone digitale hiërarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k sp met AWB |
|||
Regel 29:
en Coderen.
Indien een
Het alternatief was meerdere analoge verbindingen in [[frequentie]] multiplexen. Dit leverde veel [[hoogfrequente]] verstoringen op; bij het op/ontstapelen en het transport.
Regel 57:
Werd een 2 Mbit/s in eerste instantie gebruikt voor het koppelen van twee Openbare telefooncentrales, gaande weg kwamen er gebruikers die een digitale koppeling wensten tussen hun bedrijfs centrale en het openbare net of een digitale verbinding wensten voor het uitwisselen van Computergegevens. ALS 70 bleek voor de eerste groep gebruikers prima te voldoen (nog wel), maar het is natuurlijk onzin om signalering mee te sturen op een vaste verbinding. Hierdoor ontstond een nieuwe type 2 Mbit/s verbinding, zonder de CAS signalering, waardoor tijdslot 16 gebruikt kon worden voor dataverkeer. Dit zijn vaste verbindingen volgens G703/G704. Andere gebruikers wensten, zelfs helemaal geen framestructuur volgens G704 meer. Deze framestructuur dwong hen immers data aan te bieden in een vorm die overeen kwam met die van telefonie verkeer.
Soms had de data die de klanten wensten te verzenden een andere of zelfs helemaal geen structuur. Deze klanten kregen een zogenaamde transparante verbinding, volgens G703 waarbij alleen de elektrische en fysieke eigenschappen van het koppelvlak vastlagen. Andere klanten wilden voor de koppeling van hun bedrijfscentrale een afwijkende frame structuur gebruiken. Zoals hierboven al verteld is het mogelijk om spraak te comprimeren tot 32 kbit/s. Ook hiervoor heeft de [[International Telecommunication Union|ITU]]/CCITT een aanbeveling geschreven: G722. Via een 2 Mbit/s kunnen 60 telefoongesprekken
Kenmerkend voor een 2 Mbit transparante verbinding is dat de synchronisatie via tijdslot nul vanuit de telefooncentrale of het netwerk ontbreekt. De klant zorgt hierbij zelf voor synchronisatie waarbij de ontvanger zich door middel van klokextractie op de data van de zender synchroniseert.
Regel 65:
Het zou natuurlijk te gemakkelijk zijn indien iedereen op dezelfde manier zou werken, vandaar dat men in Noord-Amerika en Japan een andere PCM structuur gebruikt. Dit is de zogenaamde T1 tegenover de Europese E1. Om het gemakkelijk te maken verschilt het Amerikaans frame duidelijk van het Europese. Toch zijn beide in G704 gestandaardiseerd.
De Amerikaanse Framestructuur bestaat uit een multiframestructuur van 24 of 12 frames. Hier zal het 12 frame multiframe worden besproken. Elk frame bestaat uit 24 tijdsloten van 8 bits, waarbij de bemonsteringsfrequentie weer 8000
(192 databits + opcode bit) x 8000 = 1544 kbit/s
Regel 114:
Maar uit eindelijk bleken de nadelen van PDH te zwaar te wegen:
* het niet compatibel zijn van de verschillende systemen
* het ontbreken van goede netwerk management faciliteiten
* de onmogelijkheid om b.v. een 2 Mbit/s uit een 140 Mbit/s te kunnen “scheiden” zonder de 140 Mbit/s eerst terug te kunnen multiplexen naar 8 Mbit/s.
*Het snel om routeren van verbindingen is met PDH niet mogelijk.
De toepassingen van PDH verschuiven van transmissiemiddel in een transport netwerk naar gestandaardiseerd interface met de klant apparatuur. Als voor beeld kan hierbij gedacht worden aan ISDN 30 verbindingen.
Een netwerk op basis van [[SDH]] techniek blijkt een veel beter te beheren netwerk op te leveren. Dat leidt tot kortere levertijden, een snellere storingoplossing en dus kostenefficiëntie.
{{DEFAULTSORT:Plesiochrone Digitale Hierarchie}}
| |||