Hanno (olifant): verschil tussen versies

Van een triomftocht voor de [[dichter]] en [[nar (persoon)|hofnar]] Baraballo bestaat er nog historisch bewijsmateriaal<ref>Bron door Winner, ''Raffael malt einen Elefanten'', blz. 87; geciteerd in Oettermann, ''Die Schaulust am Elefanten'', blz. 108; Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 115 en volgende</ref>: Giacomo (of Jacopo) Baraballo, [[abt (abdij)|abt]] van Gaeta, was een van de prominentere figuren in het gemengde gezelschap, dat het [[Apostolapostolisch Paleis|apostolische]]apostolisch hof]] van Leo bevolkte. Zijn kunstig geïmproviseerde verzen, naar het voorbeeld van [[Francesco Petrarca]], zouden door hun komische inslag de paus en zijn gasten regelmatig tot grote vrolijkheid gebracht hebben. Barballo werd met eerbetoon overladen, iets waarvoor hij zeer gevoelig schijnt te zijn geweest<ref>Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 115</ref>. Aangezien hij zichzelf gelijkwaardig achtte aan Petrarca en eigenlijk naar Rome gekomen was om zich tot [[Poet Laureate]] te laten kronen, maakte de paus van deze gelegenheid gebruik om Baraballo met een uitvoerige ceremonie te kronen op 27 september 1515<ref>Volgens Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 118–125; de "ceremonie" is hier tot in detail beschreven</ref>. Het hoogtepunt van deze ceremonie was een rondrit op de rug van Hanno, wat de olifant in eerste instantie geduldig onderging. De door het spektakel aangetrokken toeschouwers maakten vervolgens echter zo'n lawaai, dat Hanno nerveus werd en de kroondichter afschudde. Het incident werd gezien als een nederlaag en bleef daarom onvergetelijk<ref>In een [[sonnet]] gaf Donato Poli de verongelukte "Hannibal" een honend aandenken mee, zoals te lezen in Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 124.</ref>. Latere bronnen beweren dat Baraballo, blijkbaar niet meer volledig bij zinnen, korte tijd later gestorven is<ref>Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 125.</ref>.