Zelfinductie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k Wijzigingen door 83.134.76.218 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Advance
Regel 1:
<big>Groot gedrukte tekst</big>'''<big>Zelfinductie</big>''' is een verschijnsel waarbij een [[elektrische stroom]] door een [[geleider]] (zoals een spoel van koperdraad) een magnetisch veld opwekt, waarbij dat magnetische veld weer een tegenspanning veroorzaakt in dezelfde geleider die daardoor de verandering van die stroom tegengaat. Dit [[Natuurkunde|natuurkundig]] verschijnsel doet zich alleen voor als de stroom door de geleider verandert, en er een wisselende [[magnetische flux]] ontstaat.
 
:Een voorbeeld: Stel dat door een spoel van koperdraad een constante stroom gaat. Daarmee wekt die spoel een constant magnetisch veld op wat geen werking op de stroom door de koperdraad heeft. Wanneer die stroom door de spoel wordt afgeschakeld door een schakelaar, is er echter nog energie aanwezig in de vorm van het magnetische veld in die spoel. Die energie zet zich om in een tegenspanning die de stroom in stand tracht te houden. Die inductiespanning kan zo heftig en groot zijn dat de lucht tussen de contacten van de schakelaar wordt geïoniseerd zodat een vlamboog of een vonk ontstaat. Op die wijze blijft de stroom in dezelfde richting lopen. Wanneer de energie van de spoel overgedragen wordt op de vlamboog of opgeslagen wordt in de [[parasitair]]e [[elektrische capaciteit|capaciteit]] van de [[spoel]] zelf neemt de stroom af.