In een tijd waarin de filosofie nog beheerst werd door de [[scholastiek]] van de [[Theologie|theologen]] wier autoriteit blindelings werd aanvaard, zette de 17e-eeuwse Franse filosoof Descartes de filosofie op het spoor van de rationaliteit. Zijn plan was groots en ongehoord (over)moedig: hij zou de filosofie vanaf ''niets'' weer opbouwen, niet door te steunen op autoriteiten, maar door zijn verstand, de [[Rede|ratio]], te volgen, door 'het boek van de natuur zelf te bestuderen'. Alleen dat wat het verstand helder en onderscheiden kon denken was voor hem aanvaardbaar. Vanaf zijn stelling 'Ik denk dus ik ben', bouwde hij de fundamenten van een moderne [[Kennistheorie|kennisleer]] en [[metafysica]] die de filosofen na hem zou inspireren om voor zichzelf te denken. Zo werd Descartes de kampioen van de 'rationalisten', de filosofen die hoofdzakelijk op redeneringen vertrouwen om, naar het voorbeeld van de [[wiskunde]], gefundeerde beweringen over de werkelijkheid te doen. [[Empirisme|Empiristen]] zoals de 17e-eeuwse Engelse filosoof [[Francis Bacon (wetenschapper)|Francis Bacon]] daarentegen vormden zich vooral op basis van waarneming (empirie) en experiment een opvatting over de werkelijkheid en leidden daar hun kennis uit af. Beide denkbeelden kunnen als complementair beschouwd worden in een moderne, [[wetenschap]]pelijke wereldbeschouwing. De 17e-eeuwse filosofie van Bacon en Descartes is dan ook een geschikt startpunt voor wat'' moderne filosofie'' genoemd wordt.
==Kenmerken van de moderne filosofie==
Regel 26:
*het [[empirisme]] met Locke, Berkeley en Hume.
== Vroegmoderne 16e-eeuwse filosofen ==
{{Hoofdartikel|Renaissancefilosofie}}
==Moderne filosofen==
{{zieook|Zie ook de [[Lijst van filosofen|lijst van filosofen]]}}
De belangrijkste vertegenwoordigers van de verschillende filosofische stromingen vanaf Descartes tot aan Wittgenstein:
