Wereldkampioenschap rally in 1993: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Flinus (overleg | bijdragen)
k lf
MexicanoBot (overleg | bijdragen)
→‎Kenmerken: Link naar doorverwijspagina gerepareerd. Help mee!, replaced: ŠkodaŠkoda met AWB
Regel 14:
Het kampioenschap in [[1993]] stond op hoge verwachtingen. Regerend kampioen [[Carlos Sainz]] verruilde [[Toyota]] voor het ''Jolly Club Team'', die bij deze [[Lancia]] kar toch nog verder trokken. Het merk was namelijk als officieel fabrieksteam uit zijn rallyactiviteiten gestapt. Met [[Alex Fiorio]] als teamgenoot van Sainz, achtte het publiek echter nog grote kansen voor het team. Terwijl Sainz bij Lancia ging rijden, stapte [[Juha Kankkunen]] en [[Didier Auriol]] in bij Toyota, nu ingeschreven als het ''Toyota Castrol Team''. [[Ford Motor Company|Ford]] debuteerde dat jaar de alom bekende [[Ford Escort|Escort RS Cosworth]] in het kampioenschap, wederom met [[François Delecour]] en [[Miki Biasion]] als vast waarde binnen het team. Ook [[Mitsubishi Motors Corporation|Mitsubishi]] kwam aanzetten met een nieuw model, in de vorm van de [[Mitsubishi Lancer|Lancer Evolution RS]] (Evo 1). De eerste in een reeks van inmiddels tien modellen. [[Kenneth Eriksson]] was wederom de kopman, en werd dit jaar bijgestaan door [[Armin Schwarz]], overgekomen van Toyota. [[Subaru (automerk)|Subaru]] begon het seizoen nog met de [[Subaru Legacy|Legacy RS]], maar zou later in het jaar debuteren met de eerste versie van de [[Subaru Impreza|Impreza]]. Vaste rijders binnen het team waren wederom [[Ari Vatanen]] en [[Colin McRae]], maar kende dat jaar ook gastoptredens van [[Markku Alén]] en [[Hannu Mikkola]].
 
Naast deze voornaamste teams, reden er ook constructeurs in het 2-liter (F2, Formule 2) kampioenschap. [[General Motors]] ([[Opel]]), [[Škoda Auto|Škoda]] en [[Renault]] waren daar met hun voorwielaangedreven auto's het meest prominent in. Het was enkel en alleen een kampioenschap opengesteld voor constructeurs, en niet voor rijders.
 
Het kampioenschap trapte traditioneel af in [[Rally van Monte Carlo|Monte Carlo]], waar Sainz een probleemvolle rally kende en buiten de top 10 eindigde. Auriol won hier zijn eerste rally voor Toyota, maar kreeg veel tegenstand van Ford, die tweede en derde werden, met Biasion op de laatste tree van het podium. Halverwege het seizoen kon je opmaken dat Sainz een moeizaam seizoen meemaakte. De Spanjaard was snel, maar Lancia kende met de Delta heel onkarakteristiek betrouwbaarheidsproblemen. Later in het seizoen werd hij ook nog gediskwalificeert in de [[San Remo Rally]], waar hij als tweede eindigde achter de verrassende winnaar Franco Cunico in een privé-Ford Escort. Hij had schijnbaar gebruik gemaakt van illegale brandstof. Ford bleek dat jaar de grootste tegenstand aan Toyota te bieden. Delecour won in [[Rally van Portugal|Portugal]], [[Tour de Corse|Corsica]] en [[Rally van Spanje|Spanje]], terwijl Biasion naar de winst greep in [[Rally van Griekenland|Griekenland]], die daarmee na 3 jaar weer een WK-Rally op zijn naam schreef. In de tweede helft van het seizoen stelde Kankkunen echter orde op zaken, en begon zijn rally's te winnen. Kankkunen verloor halverwege het seizoen zijn vaste navigator Juha Piironen, die een [[beroerte]] kreeg en zijn loopbaan hiermee moest beëindigen. Nicky Grist (later bekend van Colin McRae) en Denis Giraudet (éénmalig) namen de rest van het seizoen de plaats in naast de Fin. Hij besliste de titelstrijd uiteindelijk in de voorlaatste ronde van het kampioenschap in Spanje, waar hij met een derde plaats genoeg had om zijn vierde titel vast te stellen. Delecour werd tweede in het kampioenschap, met Auriol op plaats drie. Terwijl Mitsubishi, ondanks twee podiumplaatsen, vrij onzichtbaar waren, kende Subaru een meer opvallende rol. Het team kende een seizoen met hoogte- en dieptepunten. Vatanen won bijna sinds [[Wereldkampioenschap Rally in 1985|1985]] weer een WK-Rally, toen hij lange tijd de Acropolis Rally leidde, maar laat in de rally van de weg ging en uitviel. Succes was er wel voor McRae, die zijn eerste WK-overwinning op zijn naam schreef in Nieuw-Zeeland, wat tevens de laatste rally was voor de Legacy RS, voordat de auto vervangen werd door de Impreza vanaf [[Rally van Finland|Finland]], waar het team met een tweede plaats van Vatanen een sterk debuut meemaakte. Het team had echter ook ongeluk toen hun derde rijder in Australië, [[Possum Bourne]] verongelukte, waarbij zijn navigator Rodger Freeth om het leven kwam. Dit was het laatste dodelijke ongeval in het WK, voor het fatale ongeluk van [[Markko Märtin|Markko Märtins]] navigator [[Michael Park (rallynavigator)|Michael Park]] in Groot-Brittannië, in het seizoen van [[Wereldkampioenschap Rally in 2005|2005]].