Brits-Indisch leger: verschil tussen versies

Het Brits-Indische leger werd in 1895 gevormd uit drie bestaande legers, namelijk de [[Bengal Army]], de [[Madras Army]] en de [[ Bombay Army]]. Deze legers waren in de 18e en 19e eeuw in het leven geroepen door de [[Britse Oost-Indische Compagnie]], maar vielen vanaf 1857 na de muiterij op Muiterij van Sepoy direct onder het bewind van de Britse kroon. De Indian Army moet niet verward woorden met de ''Army of India''. De Army van India bestond uit twee onderdelen, namelijk de Indian Army, bestaande uit soldaten afkomstig uit India, en uit de ''British Army in India'', dat vooral bestond uit militairen geboren in het [[Verenigd Koninkrijk]] en direct onderdeel uitmaakte van het [[British Armed Forces|Britse leger]].

* [[Tweede Anglo-Sikh Oorlog]] (1848-1849)

Het leger van de Oost-Indische Compagnie werd vooral gevormd door [[Islam|moslims]] die afkomstig waren uit de deelstaat [[Bengalen (deelstaat)|Bengalen]] en hindoes van de hogere [[Kastenstelsel|kasten]] uit [[Awadh]], een regio in de provincie Uttar Pradesh. In 1857 sloot een groot deel van deze troepen zich aan bij de opstand met als doel de [[Mogoelrijk|Mogoelkeizer]] [[Bahadur Shah II]] aan het bewind te krijgen. Hun deelname aan de opstand was deels een gevolg van de slechte behandeling die zij kregen van de Britse officieren. Na de opstand werden de troepen van het leger geworven uit verschillende etnische groepen, met name de [[Rajputs]], [[Sikh|Sikhs]]s, [[Gurkha|Gurkhas]]s, [[Pathanen|Pashtuns]], [[Garhwalis]], [[Mohyals]], [[Dogras]], [[Jats]] en de [[Balochis]].

In 1914, voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, had het leger een omvang van 155.000 manschappen. Een negende divisie was inmiddels al wel gevormd. Aan het einde van de oorlog was het leger gegroeid tot 573.000 manschappen. Een legerdivisie bestond uit drie brigades, bestaande uit vier bataljons. Drie van deze bataljons waren gevuld met Indiërs, en het vierde met Britten. Een bataljon bestond vaak uit soldaten van één etnische groep, maar de verschillende bataljons binnen een divisie bestonden weer uit verschillende etnische groepen. Het Brits-Indische leger had de beschikking over slechts een paar [[Artillerie|artillerieafdelingenartillerie]]afdelingen Er waren wel verschillende [[Genie (legereenheid)|genieafdelingen]].

Voor de oorlog had de Indische regering besloten dat er twee [[Infanterie|infanteriedivisiesinfanterie]]divisies en één [[Cavalerie|cavalerie-brigade]] konden worden geleverd in het geval van een [[Europa (werelddeel)|Europese]] oorlog. Uiteindelijk werden er vier divisies gestuurd, die samen het ''Indian Corps'' en het ''Indian Cavalry Corps'' vormden. In totaal zouden meer dan 140.000 manschappen dienen aan het [[Westfront (Eerste Wereldoorlog)|Westfront]] in [[Frankrijk]] en [[België]], waarvan 90.000 daadwerkelijk betrokken waren bij de gevechten. De andere 50.000 manschappen hadden ondersteunende functies. De Indische regering vond dat het sturen van meer troepen uiteindelijk te grote gevolgen zou hebben voor de binnenlandse veiligheid. De verschillende [[Vorstenlanden van Brits-Indië|vorstendommen]] leverden ook troepen, in totaal 21.000. Zij vochten mee onder de naam ''Imperial Service'' en waren vooral actief in de campagne waarbij de [[Sinaï (schiereiland)|Sinaï]] en [[Palestina]] werden veroverd.

De [[Duitsland|Duitsers]] en [[Japan|Japanners]]ners waren relatief succesvol met het werven van strijdkrachten onder de Indische [[Krijgsgevangene|krijgsgevangenenkrijgsgevangene]]n. Zij vormden samen het ''Tiger Legion'' en de [[Indian National Army]]. Dit werd geleid door de Indische nationalistische leider [[Subhash Chandra Bose]]. Bij de Slag om Malaya en de Slag om Singapore werden 55.000 Indiërs krijgsgevangengenomen. Dertigduizend van hen maakte de overstap naar het Indian National Army en vochten tegen de Britten in de Burma-campagne. Andere waren bewaker in kampen voor krijgsgevangenen. Andere gevangengenomen Indiërs die weigerden voor de Japanners te vechten werden naar [[Nieuw-Guinea]] verscheept en moesten daar dwangarbeid verrichten. Ongeveer zesduizend van hen overleefden dit en werden in de periode van 1943 tot 1945 bevrijd door [[Australië (land)|Australische]] en [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] strijdkrachten.

Met de [[Deling van Brits-Indië|opdeling van Brits-Indië]] in 1947 hield ook het Brits-Indische leger op te bestaan. De middelen, de eenheden, het personeel en het wapentuig werd verdeel tussen India en het [[Dominion van Pakistan]]. Tweederde daarvan ging naar India en eenderdeeen derde naar Pakistan. Vier [[Gurkhabrigade|Gurkharegimenten]], het 2e, 6e, 7e en 10e ''Gurkha Rifles'' regiment, voegden zich bij het Britse leger op 1 januari 1948. Zij vormden de Gurkhabrigade en werden op [[Malakka (schiereiland)|Malakka]] (het schiereiland van [[Maleisië]]) gestationeerd. Zes Gurkha regimenten traden toe tot het leger van India. Het 1e bataljon van [[Somerset Light Infantry]] verliet op 28 februari 1848 als laatste onderdeel van het Britse leger India. Veel van moslims die deel uitmaakten van het Brits-Indische leger voegden zich bij het leger van Pakistan. Honderden Britse officieren diende door een gebrek aan leidinggeven nog tot in de jaren vijftig in het leger van Pakistan. Kort na de opdeling stonden voormalige eenheden van het Brits-Indische leger al tegenover elkaar tijdens de [[Eerste Kasjmiroorlog]].