Samuel Pepys: verschil tussen versies

'''Samuel Pepys''' [uitspraak: ''pieps''] ([[Londen]], [[23 februari]] [[1633]] – [[Clapham (Lambeth)|Clapham]] (bij Londen), [[26 mei]] [[1703]]) was een Brits [[ambtenaar]] in de [[17e eeuw]], die vooral beroemd is geworden vanwege zijn [[Dagboek (persoonlijk)|dagboeken]]. Deze bieden een fascinerende combinatie van persoonlijke onthullingen en ooggetuigenverslagen van belangrijke gebeurtenissen als de [[Pestepidemie (Londen)|Pestepidemie in Londen]] en de [[Grote brand van Londen]].

 

 

In [[1672]] werd hij benoemd tot secretaris van de admiraliteit. Deze functie vervulde hij met een onderbreking van vier jaar aan het eind van de regeringsperiode van [[Karel II van Engeland]] tot hij zich ten tijde van de [[Glorious Revolution]] uit het openbare leven terugtrok. Hij was een van de belangrijkste ambtenaren van zijn tijd en een zeer gecultiveerd man, met bijzondere belangstelling voor boeken, muziek, theater en wetenschap. Hij werd in [[1665]] gekozen tot lid van de [[Royal Society]] (de Britse Nationale Academie van Wetenschappen), waarvan hij later president werd. Daarnaast bekleedde hij diverse andere publieke functies, waaronder die van parlementslid. Hij stierf kinderloos in [[1703]]. Zijn tijdgenoot [[John Evelyn]] herdacht hem als "alom geliefd, vriendelijk, vrijmoedig en geleerd op diverse gebieden".