Thomas van Aalten: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
samenvattingen verwijderd; sterk vermoeden copyvio. Daarbij gaat dit artikel over de schrijver, niet de boeken. Maak dan een lijst van boeken van deze schrijver, zoals ook gedaan is bij Stephen King.
Regel 10:
 
== Bibliografie ==
'''===Romans'''===
 
* Sneeuwbeeld (2000)
Regel 19:
* De Schuldigen (2011)
 
'''===Novelle'''===
 
* Costa Del Satan (2002)
 
'''===Non-fictie'''===
 
* De Alwetende Eenling, Essays 2009 (januari 2010), ''bundeling van artikelen voor [[Sargasso]], alleen verschenen als PDF''
* Handboek Crossmediale journalistiek (augustus 2010)
 
== Samenvattingen ==
'''Sneeuwbeeld'''
 
In 2000 verschijnt Van Aaltens debuutroman ''"Sneeuwbeeld"'' bij uitgeverij [[Podium (uitgeverij)|Podium]]. Het is het relaas van de jonge nachtportier Eric Sterling. Hoewel zijn eentonig en nihilistisch bestaan even verlicht lijkt te worden door de [[soapserie|soapster]] Lucibelle en jeugdvriend Ray, raast het boek als een hallucinante ''road movie'' richting een duister apocalyptisch einde. De thematiek van de roman - van de zoete opening tot de duistere, maar in onze dagelijkse realiteit helaas maar te voorstelbare, horror - behelst zowel het verlies van de onschuld als de angst; angst van de hoofdpersoon Eric voor leegte en zinloosheid en de [[psychose]] waar zijn moeder door is overvallen.
 
 
'''Tupelo'''
 
De tweede roman ''"Tupelo"'' verschijnt in 2001 bij uitgeverij Podium. De fragmentarische roman beschrijft de jonge Victor die terugkeert naar zijn ouderlijk dorp om er samen met zijn zusje Nina op de bloedhond Malfi van zijn moeder te passen. Victor pakt de draad van enkele jaren daarvoor weer op en brengt de tijd door met zijn vrienden Sam, Abdul en Cameron. De voornaamste bezigheid is [[Tuborg]]bier drinken en autorijden. Toch zit er onder die flinterdunne laag van nihilisme een pijnlijk verlangen naar vat op hun leven, maar die lijkt almaar verder weg te glijden. Door deze verhaallijn zitten korte scènes voor een documentaire, flarden van filmscenario's, korte verhalen en dictafoonfragmenten verweven, hedendaagse ''streams of conciousness''.
 
Voor [[Park 4DTV]] schrijft Van Aalten in 2002 de novelle '''''"Costa del Satan"''''', dat als appendix gelezen kan worden bij de roman ''Sluit deuren en ramen'' uit 2003. Een stel doodnormale vrienden worden door een regisseur van een [[realitysoap|realitydocumentaire]] gevraagd of ze een door de omroep betaalde zomervakantie willen doorbrengen in het bijzijn van een cameraploeg. Al gauw blijkt dat de vrienden te saai zijn (ze liggen voornamelijk op het strand en gaan vroeg naar bed) en dus grijpt de regisseur in. De vrienden krijgen een rol toebedeeld en slaan hierin volledig door. Het resultaat is een a-moreel realityprogramma waar de zogenaamde verontrustende media zich maar wat graag over buigen.
 
 
'''Sluit deuren en ramen'''
 
In 2003 verschijnt bij [[Ambo/Anthos]] uitgevers ''"Sluit deuren en ramen"''. Een gitzwart relaas over een maatschappij onder druk, verstoorde sociale structuren, de wanhoopspogingen om angsten buiten de deur te houden, een geesteszieke illusionist en vragen waar we geen antwoorden op hebben. De hoofdfiguur in de roman is de bouwvakker Nick Vegas die in een desintegrerende samenleving leeft. Als hij gevraagd wordt mee te werken aan een de bouw van de [[gated community]] Substaat Redux, rijst de vraag of het gevaar wel buiten gehouden kan worden.
 
 
'''Coyote'''
 
Anno 2006 verschijnt bij Uitgeverij [[Rothschild & Bach]] in Amsterdam Van Aaltens vierde roman: ''"Coyote"''. In zekere zin is deze laatste roman een literaire variant van de [[film noir]], die zijn oorsprong kent in de Amerikaanse cinema van de jaren '40. In ''"Coyote"'' zijn er verschillende personages die in een fatalistische nachtmerrie verzeild raken en geen uitweg meer zien. Toch is Coyote geen pessimistisch boek; de focus in Van Aaltens werk heeft zich verplaatst van nihilisme naar het onverklaarbare en de parallelle logica.
 
Kenmerkend voor de verwarrende en hallucinerende verhaallijn is het ontbreken van cruciale aanwijzingen en verhelderende sleutelscènes; de lezer moet zelf zijn conclusies trekken. Absurdistische, broeierige scènes kwamen al eerder voor in Van Aaltens werk. Hieruit blijkt dat de auteur een groot bewonderaar is van cineast [[David Lynch]].
 
In 2007 stopt Van Aalten bij 3VOOR12 om zich volledig op het schrijven te richten. Een nieuwe roman enkel en alleen bedoeld om te lezen vanaf een [[mobieltje]] is verschenen. Het verhaal heet ''Exile'' en vormt eigenlijk het vervolg van ''"Tupelo"''. Hiermee is van Aalten de eerste ´movelist´ in Nederland. Ook verzorgt hij vanaf 2007 een wekelijkse [[podcast]] op zijn site.
 
 
'''De Onderbreking'''
 
Eind 2007 maakt Van Aalten op zijn site bekend dat hij weggaat bij [[Rothschild & Bach]]. De langverwachte vijfde roman ''"De onderbreking"'' is op 16 januari 2009 verschenen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.
 
''"De Onderbreking"'' gaat over Victor Tupelo, die in 2001 (aan de vooravond van [[11 september]]) verdwijnt na het schrijven van ''"Exile"'' een media-kritische roman. De schrijver duikt tijdens een sneeuwstorm op in het Hotel Kilimanjaro en leest de verlaten receptionist voor uit een nieuw manuscript. De verhalen spelen zich grotendeels af in luxe hotels in de Verenigde Staten, en op de redactie van een roddelblad in Santa Monica. Naarmate Tupelo voorleest, wordt duidelijk dat hij wellicht nooit meer wegkomt uit het hotel.
 
 
'''De Schuldigen'''
 
In 2010 maakt de auteur op [[Facebook]], [[Twitter]] en op zijn website bekend dat de nieuwe roman '''''De Schuldigen''''' in het voorjaar van 2011 uit komt. Van Aalten omschrijft het als '''Iets met kunst, Dubai, crisis, doorgedraaide bankiers'''.
 
== Opinie ==