Wikipedia

Ronald Syme: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Herformulering. Nieuwe bron gebruikt.
Regel 1:
[[Bestand:Ronald Syme.jpg|thumb|Ronald Syme.]]
Sir '''Ronald Syme''' [[Order of Merit (Verenigd Koninkrijk)|OM]] ([[11 maart]] [[1903]] - [[4 september]] [[1989]]) was een van de meest vooraanstande [[geschiedenis van de oudheid|oud-historici]] van de [[20e eeuw]]. Hij werd wel de "The emperor of Roman History"<ref>Dit was o.a. de titel van het aan hem gewijde In Memorian in ''The New York Review of Books'', editie van 6 Maart 1980. Vgl. ook de constatering van Ronald Mellar in zijn voorwoord bij de uitgave van Syme's ''Sallust'', blz. vii, dat Syme de geschiedschrijving van Rome domineerde zoals Gibbon dat deed in de 18e en Mommsen in de 19e eeuw. (''As we move into a new century, it is clear that in the twentieth century Ronald Syme bestrode Historiography of Rome much as Edward Gibbon and Theodeor Mommsen did in the eighteenth and ninteenth centuries.'')</ref> (keizer van de Romeinse geschiedenis) genoemd. Zijn bekendste werk is ''The Roman Revolution.
Sir '''Ronald Syme''' [[Order of Merit (Verenigd Koninkrijk)|OM]] ([[11 maart]] [[1903]]-[[4 september]] [[1989]]) was een in [[Nieuw-Zeeland]] geboren [[Groot-Brittannië|Brits]] [[geschiedenis van de oudheid|historicus]] en een van de meest eminente [[classicus|classici]] van de [[20e eeuw]].
 
== Leven ==
Syme is geboren in [[Eltham (Nieuw-Zeeland)|Eltham]] in [[Nieuw-Zeeland]]. Van 1921 to 1925 studeerde hij Klassieke Talen en Frans in [[Wellington]] en Aukland. Zijn opmerkelijke begaafdheden bleken al weldra: in Aukland werd hij op zijn 20e al benoemd tot assistent lector, terwijl hij nog in Wellington studeerde. Verder won hij twee maal de 'Gaisford Prize for Greek Prose': In 1926 met het vertalen van een deel van [[Thomas More]]'s ''Utopia'' in [[Oud-Grieks]] proza, en in 1927 met het vertalen van een deel van William Morris's ''Sigurd the Volsung'' in Oud-Griekse [[hexameter]]-verzen.
Hij werd geboren als zoon van Florence en David Syme in [[Eltham (Nieuw-Zeeland)|Eltham]] in Nieuw-Zeeland, waar hij [[Basisonderwijs (algemeen)|basisschool]] en [[voortgezet onderwijs]] zou volgen. Tijdens deze periode zou zijn zicht door een zware [[mazelen]]aanval ernstig worden aangetast. Toen hij vijftien was, ging hij naar de New Plymouth Boy's High School (waarvan een gebouw nog steeds zijn naam draagt) en zou er de twee jaar dat hij er verbleef klassehoofd zijn. Hij zette zijn studies verder aan de [[Universiteit van Auckland]] en Victoria [[Universiteit van Wellington]], waar hij Franse taal- en letterkunde studeerde, terwijl hij werkte aan zijn doctoraat in de [[klassieke talen]]. Hij volgde van [[1925]] tot [[1927]] de ''Literae Humaniores'' in Engeland, aan het [[Oriel College]] van de [[universiteit van Oxford]], waar hij met een ''First Class degree'' zou afstuderen in de [[oude geschiedenis]] en [[filosofie]].
 
Van 1925-1927 studeerde hij in [[Oxford]] aan het Magdalen College. Daarna reisde hij langs de oostelijke grenzen van het [[Romeinse Rijk]], waarbij hij Servo-kroatisch leerde. Na zijn terugkeer in Engeland werd hij in 1929 ''Fellow'' aan het Trinity College teOxford, met als leeropdracht Oude Geschiedenis. Hij bekleedde deze functie tot 1949. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat hij onder andere in de Britse Ambassade in [[Istanboel]]<ref>Onduidelijk is of hij hier werkte voor de Engelse inlichtingendienst, zoals velen vermoeden. Syme was vrij terughoudend waar het informatie over zijn eigen leven betrof.</ref>. Hier leerde hij [[Turks]].
In 1929 werd hij Fellow aan het [[Trinity College (Oxford)|Trinity College]], waar hij bekend werd voor zijn studies van het [[Romeinse leger]] en de grenzen van het [[Romeinse Rijk]]. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werkte hij als persattaché voor de Britse ambassade in [[Belgrado]] (waar hij kennis verwierf van het [[Servo-Kroatisch]]) en [[Ankara]] Later aanvaardde hij een leerstoel in de klassieke [[filologie]] aan de [[Universiteit van Istanbul]]. Zijn weigering om te praten over de aard van zijn werk gedurende deze periode leidde tot speculaties dat hij voor de [[Secret Intelligence Service|Britse inlichtingendiensten]] in [[Turkije]] werkte, maar elk bewijs voor deze theorie ontbreekt.
 
Van 1949-1970 was hij Camden Professor of Ancient History in Oxford, maar ook na zijn emeritaat, tot het einde van zijn leven, bleef hij publiceren. Hij reisde veel, gaf lezingen en colleges in Noord- en Zuid-Amerika, Moskou en Canada, en was voorzitter van de ''Conseil International de de la Philosophie et des Sciences Humaines'' van de [[UNESCO]]. In 1959 werd hij geridderd en sindsdien mocht hij de titel ''Sir'' dragen. Hij ontving vele eredoctoraten van universiteiten over de hele wereld, en in [[1976]] kreeg hij de Britse [[Order of Merit (Verenigd Koninkrijk)|Order of Merit]]. Syme heeft altijd zijn New Zeelands' staatsburgerschap behouden.
In [[1949]] werd hij benoemd tot [[Camden Professor of Ancient History]] aan het [[Brasenose College]] van de universiteit van Oxford, een positie die hij tot aan zijn [[emeritaat]] zou behouden. Syme werd ook benoemd tot Fellow van het [[Wolfson College]] van diezelfde universiteit, vanaf [[1970]] tot het einde van de [[1980-1989|jaren '80]], waarbij een jaarlijkse lezing ter zijner ere werd gehouden.
 
Hij werd in [[1959]] geridderd en ontving in [[1976]] de Britse [[Order of Merit (Verenigd Koninkrijk)|Order of Merit]]. Hij zette zijn productief schrijf- en redactiewerk tot aan zijn dood op 86-jarige leeftijd voort.
 
== Werken ==
Kenmerkend voor een deel van Syme's werk is de ''prosopografische'' benadering van de geschiedenis: het traceren van verwantschappen (familie-relaties) alsmede de gedeelde belangen van de toonaangevende families in Rome blootleggen, en van daaruit hun gedragingen verklaren. Hij is hierin Friedrich Münzer nagevolgd<ref>Syme geeft dit zelf ondubbelzinnig aan in het voorwoord van ''The Roman Revolution'': ''It will at once be evident how much the conception of the nature of Roman politics here expounded owes to the supreme example and guidance of Münzer: but for his work on Republican family-history, this book could hardly have existed.''</ref>.
Het werk waarvoor hij vooral wordt herinnerd, ''The Roman Revolution'' ([[1939]]), was een meesterlijke en controversiële analyse van het Romeins politieke leven in de periode volgens op de moord op [[Julius Caesar]]. Geïnspireerd door de opkomst van de [[fascisme|fascistische]] regimes in [[Duitsland]] en [[Italië]], en [[Publius Cornelius Tacitus|Tacitus]] zowel in diens literaire stijl als diens pessimistisch wereldbeeld navolgend, vocht het boek de toen heersende opvattingen over de laatste jaren van de [[Romeinse Republiek]] aan. Zijn belangrijkste conclusie was dat de structuur van de Republiek en de [[senaat (Rome)|Senaat]] onvoldoende waren om te voldoen aan de behoeften van de Romeinse heerschappij, en dat [[Gaius Iulius Caesar Octavianus (Augustus)|Augustus]] slechts deed wat nodig was om de orde te herstellen in het openbare leven. « The Roman constitution », schreef hij, « was a screen and a sham » (p. <span class=plainlinks>[http://books.google.com/books?id=LliyGzhAo1wC&pg=PA15&dq=The+Roman+constitution+was+a+screen+and+a+sham&hl=nl&sig=J7OGXA1Rn3GT2gaLKPHO0iySh38 15].); Octavianus' verondersteld herstel van de Republiek was slechts een schijnvoorstelling waarop hij een [[monarchie]] had gevestigd gebaseerd op persoonlijke relaties en de ambitie van Rome's politieke families.
 
In 1939 verscheen zijn beroemde werk ''The Roman Revolution''. Hij behandelt hierin de Romeinse geschiedenis van 60 voor Chr. tot 14 na Chr. Hij schetst, deels ingegeven door de politieke omstandigheden van zijn eigen tijd en het door hem waargenomen gelijkstellen van [[Imperator Caesar Augustus|Augustus]] met [[Mussolini]]<ref>Syme bezocht in 1937 Italië, alwaar de 2000e geboortedatum van Augustus gevierd werd.</ref> een beeld van Augustus als een op macht beluste persoonlijkheid, die een constitutioneel propaganda-scherm optrok om zijn eigenlijke handelen te verdoezelen. Augustus heeft weliswaar de eeuwen durende structuur van het Keizerrijk weten op te richten, maar hij volbracht dit door middel van geweld en leugens. Het boek is een klassieker geworden; het is vertaald in meer dan twaalf talen, en het bezorgde Syme internationale roem.
Zijn tweedelige [[biografie]] van Tacitus ([[1958]]), zijn favoriete antieke auteur, is nog steeds het definitieve werk over Tacitus' leven. Het vijfenveertig hoofdstukken en vijfennegentig bijlagen tellende werk vormt de meest complete studie die ooit over Tacitus is gepubliceerd, geruggensteund door een exhaustieve behandeling van de historische en politieke achtergrond - het Romeinse Rijk van de [[1e eeuw]] n.Chr. - van Tacitus' leven.
 
In 1958 verscheen zijn indrukwekkende boek ''Tacitus''<ref>Alleen al de 95(!) appendices in dit 856 blz. tellende werk zijn indrukwekkend.</ref>. Dit is niet slechts een werk over de historicus [[Tacitus]] en zijn taal en werk, maar behandelt ook de politiek van het tijdperk dat Tacitus zelf behandelt in zijn ''Annales'' en ''Historiae''<ref>D.w.z. zeggen de Julio-Claudische en Flaviaanse dynastie van het Romeinse Keizerrijk</ref> en de verdere tijd van Tacitus leven tot aan 117 na Chr. Het werk is geschreven in een welhaast taciteïsche stijl, dw.z. met een extreme compactheid<ref>In de dertiger jaren van de 20e eeuw had hij al politieke commentaren geschreven in een taciteïsch Latijn.</ref>.
Zijn biografie van [[Gaius Sallustius Crispus|Sallustius]] ([[1964]]) wordt eveneens beschouwd als een gezaghebbend werk, terwijl zijn vier boeken en talrijke essays over de ''[[Historia Augusta]]'' met zekerheid het auteurschap van dit werk hebben bepaald. Zijn boek ''History in Ovid'' ([[1978]]) plaatste de dichter [[Publius Ovidius Naso|Ovidius]] stevig in zijn maatschappelijke context en toonde aan hoe diens gedichten ons vaak interessante inzichten kunnen bieden voor de periode waarin hij leefde.
 
EenOok vroegin werk1958 van Syme,verscheen ''Colonial élites:Élites, Rome, Spain and the America'sAmericas''. ([[1958]]),Hierin vergeleekvergelijkt Syme de kolonisatiedrie doorin de titel genoemde mogendheden, en kijkt naar hun wijze van koloniseren: de Romeinen in [[Hispania]] (cf. Spanje), door de Spanjaarden in [[Latijns-Amerika]] en door de Britten in [[New England (Verenigde Staten)|New England]],. met de laatste als onderscheidend van soortgelijke Romeinse en Spaanse karakteristieken.
 
''Sallust'' (1964) is een bijna 400 blz. tellende studie over de Romeinse historicus [[Gaius Sallustius Crispus|Sallustius]], waarin Syme o.a. het auteurschap van de Appendix Sallustiana aanvocht (de twee brieven aan Caesar en het smaadschrift tegen Cicero), een standpunt dat sindsdien gedeeld lijkt te zijn door de deskundigen. Ook dit werk wordt beschouwd als gezaghebbend.
Een postuum werk (bewerkt voor publicatie door Anthony R. Birley), ''Anatolica: studies in Strabo'' ([[1995]]), is gewijd aan [[Strabo (historicus)|Strabo]] en handelt over de geografie van de Zuid-Armenië en vooral die van het oostelijke deel van [[Klein-Azië]].
 
In ''The Augustan Aristocracy'' (1986) zien we weer de prosopografische benadering, maar dan toegespitst op de leidende families aan het begin van het Keizerrijk. Syme onderzoekt hoe Augustus een coalitie smeedde van patricische families and nieuw bloed, die hem steunde bij het uitvoeren van zijn beleid.
== Bibliografie ==▼
 
(niet exhaustief!)
▲== Bibliografie (selectie) ==
* ''The Roman Revolution'', Oxford, 1939. ([http://www.archive.org/details/romanrevolution008885mbp Internet Archive])
* ''The Roman Revolution'', Oxford, 1939.
* ''Tacitus'', 2 dln., Oxford, 1958.
* ''Sallust'', Berkeley, 1964.
* ''Ammianus and the Historia Augusta'', Oxford, 1968.
* ''Ten studies in Tacitus'', 1970.
* ''Danubian Papers'', 1971.
* ''History in Ovid'', Oxford, 1978.
* ''The Augustan Aristocracy'', Oxford, 1986.
* {{Aut|A.R. Birley}} (ed.), ''Roman Papers'', 7 dln., Oxford, 1979–1991. (verzameling van de belangrijkste papersartikelen uit Syme's lange carrière)
* {{Aut|A.R. Birley}} (ed.), ''Anatolica: studies in Strabo'', Oxford, 1995.
 
== Referenties ==
== Bronnen ==
*{{Aut|Ronald Mellar}}: Voorwoord bij de paperback uitgave (2002) van Syme's ''Sallust''.
*{{Aut|G.W. Bowersock}}, Ronald Syme (March 11, 1903-September 4, 1989), in ''Proceedings of the American Philosophical Society'' 135 (1991), pp. 118-122.
*[http://www.pukeariki.com/en/stories/arts/syme.asp {{Aut|D. Bruce}}, Ronald Syme: Taranaki's Forgotten Son, pukeariki.com (2003) (= in ''The Daily News'' (14/06/2003).).]
*{{Aut|M.T. Griffin}}, Sir Ronald Syme, 1903-1989, in ''[[The Journal of Roman Studies|JRS]]'' 80 (1990), pp. xi-xiv.
 
== Voetnoten ==
{{referenties}}
 
{{DEFAULTSORT:Syme, Ronald}}
 
{{Persoonsgegevens
|NAAM=Syme, Ronald
|ALTERNATIEVE NAMEN=Syme, Sir Ronald
|KORTE OMSCHRIJVING=Brits oudOud-historicus en een van de meest eminente classici van de 20e eeuw.
|GEBOORTEDATUM=[[11 maart]] [[1903]]
|GEBOORTEPLAATS=[[Eltham (Nieuw-Zeeland)|Eltham]]
Regel 48 ⟶ 56:
[[Categorie:Brits historicus]]
[[Categorie:Oud-historicus]]
[[Categorie:classicus]]
 
[[de:Ronald Syme]]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronald_Syme"