Versie van 28 sep 2010 16:39 bewerken RachelNotenboom (overleg \| bijdragen) 53 bewerkingen →‎Het Gebruik van Ginnan ← Oudere bewerking		Versie van 1 okt 2010 12:08 bewerken ongedaan maken RachelNotenboom (overleg \| bijdragen) 53 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 1: '''Ginnan''', ook wel Ginkgonoten genoemd, zijn de vruchten van de vrouwelijke ~~Ginkgoboom~~[[Ginkgo biloba]]boom (ook wel Japanse Notenboom genoemd). Deze boom draagt na 20 jaar vrucht. Ginnan is plukrijp in de herfst en wordt gebruikt vanwege zijn medicinale en culinaire eigenschappen en ter versiering. __TOC__ Regel 6: </gallery> ===Van vrucht tot noot=== E.[[Engelbert Kaempfer]] beschrijft in 1712 hoe de noot groeit en rijpt: ''In de late lente verschijnen tamelijk lange, hangende katjes vol stuifmeel aan de takken in de kroon. Aan een vlezige, sterke steel, die een duim lang is en ontstaat uit dezelfde 'cluster' als de bladsteel, hangt de vrucht. De Ginnan is geheel of langwerpig rond, met de vorm en afmeting van een Damascener pruim en een oneffen, met de tijd geel wordend oppervlak. Het vruchtvlees is vlezig, sappig, wit en tamelijk hard en zit stevig vast aan de noot die het omsluit, zodat deze er niet gemakkelijk uit kan. Men laat het vruchtvlees losweken in water zodat de noot eruit kan worden geperst, zoals men dat ook doet bij de Areca catechu ([[Betelnoot]]).'' ''De noot zelf heet Ginnaù (drukfout: Ginnan) en lijkt op een pistachenoot (in het bijzonder die welke de Perzen “Bergjès Pistài” noemen), maar is bijna twee keer zo groot. Zij ziet er uit als een abrikozenpit en bezit een dun, broos, witachtig gekleurd houtig omhulsel. Daarin ligt los een witte, ongedeelde kern, die de zoete smaak van amandelen mengt met een bittere smaak en tamelijk hard is.”'' Regel 14: ===Smaak van de Ginnan=== Ginnan is twee keer zo groot als een pistachenoot of een abrikozenpit. Als ze net rijp zijn, heeft de vrucht een onaangename geur, maar de noot heeft een rijke nootsmaak. De smaak wordt vergeleken met die van kastanjes, amandelen, maïs of aardappelen. De verse noten smaken beter dan verpakte Ginnan. In [[Nederland]] en [[België]] zijn gepelde Ginnan in blik te koop onder de volgende namen: Ginnan, White Nuts, Silver Almonds, Pa Kewo of Pakgor. ===Het Gebruik van Ginnan=== Ginnan wordt op verschillende manieren gebruikt, maar het bekendst is de noot voor het gebruik in de [[Japanse keuken]]. ; Traditie : De noten worden in [[China]] ter ere van bruiloften geverfd en aan elkaar geregen tot een slinger ter versiering. Tijdens de feestelijkheden worden ze gekraakt en opgegeten. ; Culinair gebruik : Kaempfer vermeldt in zijn boek dat de Ginnan vooral na de hoofdmaaltijd worden genuttigd: ''“Men zegt dat de kernen, na het eten genuttigd, de spijsvertering bevorderen en het opgeblazen gevoel in de buik verminderen, daarom ontbreken ze nooit bij het dessert van een overvloedige maaltijd. Nadat men hun bittere smaak door koken of roosteren heeft weggenomen wordt ze ook als ingrediënt in verscheidene gerechten gebruikt. De noten zijn niet erg duur: een Belgisch pond (ong. 480 gram) kost ongeveer twee zilveren Drachmen (ong. 7,5 gram).”'' ; Delicatesse : In Japan en China worden de Ginnan als delicatesse gezien. Ginnan wordt in Japan in verschillende gerechten gebruikt, zoals Chawan Mushi en Dobin Mushi. Geroosterde en gezouten Ginnan op een prikker is een populair Izakaya-snack. Geroosterde Ginnan worden in Japan met name tijdens festivals gemaakt. Ze worden in stalen pannen boven een houtskoolvuur geroosterd (de pan wordt hierbij voortdurend geschud), waarna ze in zakken worden geserveerd. In China wordt de noot gebruikt in Congee. Tijdens het Chinese nieuwjaar worden ze geserveerd als onderdeel van het gerecht Buddha's Delight.

Ginnan: verschil tussen versies