Lambert I van Leuven: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 15:
Hij was een zoon van [[Reinier III van Henegouwen]] en Adela van Leuven.<ref>''Iacobi de Guisia Annales Hanoniæ'' XIV.XL, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', XXX.1, Hannover, 1896, p. 184. Vgl. ''Gesta Episcorum Cameracensium'' I.95, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VII, Hannover, 1844, p. 439.</ref> Samen met zijn broer Reinier zou hij door aartsbisschop [[Bruno de Grote|Bruno]] verbannen zijn geweest. Na de dood van [[Otto I van het Heilige Roomse Rijk|Otto I]] keerden ze terug om het kasteel van "Bussud" ([[Bossut]]?) te belegeren, maar werden verslagen en opnieuw verbannen door [[Otto II van het Heilige Roomse Rijk|Otto II]].<ref>''Gesta Episcorum Cameracensium'' I.95, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VII, Hannover, 1844, p. 439.</ref> In 973 zouden beide broers zijn teruggekeerd om Werner en Reinout, die hun vaders land in bezit hadden genomen, te bestrijden en te doden.<ref>''Annales Leodienses, Floressienses et Marchianenses'' 973, geciteerd in {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VII, Hannover, 1844, p. 439 (voetnoot 47).</ref> In 976 deden Reinier en Lambert een tweede poging om hun bezittingen te heroveren. Ze werden op 19 april 976 verslagen bij Bergen maar kregen toen wel hun graafschappen van de koning terug. Lambert werd graaf van Leuven. Ook uit een andere bron weten we dat in 977 de zonen van Reinier III terug waren in hun vaderland.<ref>Sigeberti Chronica 973, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VI, Hannover, 1881, p. 352.</ref>
In 1003 wordt Lambert voor het eerst vermeld als graaf van Leuven, ter gelegenheid van zijn aanduiding als voogd over de [[abdij van Nijvel]].<ref>{{Aut|L. Vanderkindere}}, ''La formation territoriale des principautés belges au moyen-âge'', II, Brussel, 1902, p. 113: "''Butkens, I, 22, acte de 1003 pour Nivelles, donation de Gisèle''".</ref> Hij verwierf ook de voogdij over de abdij van [[Gembloers]]. Door dit voogdijschap moest hij instaan voor de bescherming van de abdijen, maar anderzijds verkreeg hij ook de territoriale controle over de uitgestrekte abdijdomeinen. In 1007 wordt vermeld dat graaf Lambert terug in de gratie is gekomen bij [[Hendrik II van het Heilige Roomse Rijk|Hendrik II]].<ref>''Annales Colonienses'' 1007, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', I, Hannover, 1826, p. 99.</ref> Door Lamberts huwelijk met [[Gerberga van Lotharingen|Gerberga]], dochter van hertog [[Karel van Neder-Lotharingen|Karel van Lotharingen]], kwam hij in het bezit van het [[graafschap Brussel]].<ref>Gesta Abbatum Gemblacensium 32, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VIII, Hannover, 1848, p. 537. Vgl. ''Iacobi de Guisia Annales Hanoniæ'' XIV.XL, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', XXX.1, Hannover, 1896, p. 184.</ref> De toewijzing van het [[hertogdom Lotharingen]] aan [[Godfried I van Verdun]] bracht Lambert openlijk met de graven van de Ardennen in conflict. Dit gaf aanleiding tot de [[Slag bij Florennes]] (1015), waar Lambert I sneuvelde.<ref>''Gesta Episcoporum Cameracensium'' III.12, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VII, Hannover, 1844, p. 469; ''Gesta Abbatum Gemblacensium'' 32, {{Aut|G.H. Pertz}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica, Scriptores'', VIII, Hannover, 1848, p. 537.</ref>
In 1005 steunde Lambert
Om de vrede te herstellen tussen de Reiniers (graven van Leuven en Bergen) en het huis van Verdun werden huwelijksallianties aangegaan. [[Lambert II Balderik van Leuven]] huwde [[Oda van Verdun]] (dochter van [[Gozelo I van Verdun]]), en [[Reinier V van Bergen]] trouwde met een dochter van [[Herman van Verdun|Herman van Ename]] (die omstreeks die tijd graaf van Brabant was).
▲Lambert I kwam al eerder eveneens in botsing met [[Balderik II van Loon]], bisschop van [[Prinsbisdom Luik|Luik]]. Deze had besloten een burcht te bouwen te [[Hoegaarden (gemeente)|Hoegaarden]]. Dit was niet naar de zin van Lambert I, die de burcht als een bedreiging beschouwde. Toen de bisschop weigerde de bouwwerken stop te zetten, deed Lambert een inval in het Luikse gebied. De bisschop wist slechts mits toegevingen zijn vazallen ertoe te bewegen hem bij staan in de strijd, maar in 1013 werd die te Hoegaarden dan toch beslecht. Mede door desertie van een deel der Luikse troepen wist Lambert de bisschop een bloedige nederlaag toe te brengen. Deze overwinning stelde Lambert in staat ook het graafschap [[Bruningerode]] (ten zuidoosten van het [[graafschap Leuven]]) te annexeren.
De kroniekschrijvers schetsen een zeer negatief beeld van de oorlogszuchtige Lambert I. Ze verwijten hem geen respect te hebben voor vrouwen, kinderen en heiligdommen. Niet alleen dankzij de Karolingische bruidsschat van zijn echtgenote Gerberga (het graafschap Brussel), maar ook door geweld en intriges wist hij zijn territorium uit te breiden.
| |||