Tiërcering: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
De '''tiërcering''' (van [[Frans]]: ''tierce'', een derde) was een op [[9 juli]] [[1810]] door keizer [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] opgelegde reductie van de [[rente]] op de Nederlandse [[staatsschuld]]. Door de economische problemen en [[napoleontische oorlogen |oorlogsomstandigheden]] was de betaling van deze rente een niet langer
De tiërcering was een logische stap omdat de rentebetalingen op de staatsschuld niet meer in verhouding stonden tot de belastinginkomsten. Er kwam in 1809 ongeveer 33 miljoen gulden. aan belastingen binnen, terwijl de te betalen rente op de staatsschuld ongeveer 39 miljoen gulden bedoeg. zes miljoen gulden meer dan er binnenkwam. Aan deze onhoudbare situatie kwam een eind door de tiërcering, waardoor er in 1810 nog maar 13 miljoen gulden aan de rentebetalingen hoefde te worden gedaan op een staatsschuld van 1232 miljoen gulden.
Vele rijke burgers, [[gemeente (bestuur)|gemeentes]] en [[charitas|charitatieve instellingen]], die soms verplicht een groot deel van hun vermogen in [[Staatsobligatie|staatsobligaties]] hadden belegd, werden hierdoor pijnlijk in hun financiële inkomsten getroffen. In een gewijzigde vorm werd de tiërcering in [[1814]] door koning [[Willem I der Nederlanden|Willem I]] gehandhaafd. ▼
▲Vele rijke burgers (vaak [[rentenier]]s), [[gemeente (bestuur)|gemeentes]] en [[charitas|charitatieve instellingen]], die soms verplicht een groot deel van hun vermogen in [[Staatsobligatie|staatsobligaties]] hadden belegd, werden
In een gewijzigde vorm werd de tiërcering in [[1814]] onder koning [[Willem I der Nederlanden|Willem I]] gehandhaafd. op 14 mei 1814 kwam de wet op de Nationale Schuld tot stand. In deze wet werden alle relevante schulden van Nederlands overheidsinstellinen samengevoegd tot de Nationale Wettelijk Schuld.
==Referenties==
| |||