Bertus de Harder: verschil tussen versies

Bertus deDe Harder begon zijnmet voetbalcarrièrevoetballen in [[1933]] bij Transvaal in [[Den Haag]]. Na Transvaal speelde de behendige voetballer voor Triomph en Wilsonmeters voordat hij in [[1937]] bij [[VUC]] kwam. De Harder speelde vooral op de linksbuitenpositie. Hij stond bekend om zijn snelle rushes en spectaculaire bewegingen op het veld.

In drie seizoenen bij [[VUC]] wist De Harder 46 keer te scoren. Zo werd hij in het seizoen 1938-1939 topscorer van de Divisie West 2. Op [[21 mei]] [[1938]] werd de voetballer voor het eerst opgeroepen voor het [[Nederlands voetbalelftal|Nederlands elftal]] voor de vriendschappelijke wedstrijd tegen [[Schotland]] (1-3 verlies). Tijdens het [[Wereldkampioenschap voetbal 1938|WK van 1938]] zat De Harder ook in de [[Nederlands voetbalelftal|Oranje]] -selectie.

Bertus deDe Harder debuteerde voor het Nederlands elftal op zijn 18eachttiende en speelde in totaal 12elf interlands. Dat Bertushij niet tot meer interlands kwam, is te wijten aan de [[Tweede Wereldoorlog]] en zijn vertrek naar Frankrijk als een van de eerste beroepsvoetballers.

In [[1949]] speelde [[Nederlands voetbalelftal|Oranje]] tegen [[Frans voetbalelftal|Frankrijk]] maar De Harder was geselecteerd voor het B-elftal. Het B-elftal speelde in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]] tegen het B-elftal van Frankrijk. Het uitstekende spel van De Harder werd opgemerkt door de directie van [[Girondins de Bordeaux]]. De voorzitter van Bordeaux, Pujolle, bood De Harder daarop een contract aan bij de Franse club. Girondins de Bordeaux was net gepromoveerd van de [[Ligue 2]] naar de [[Ligue 1]] en kon de spelerskwaliteiten van de [[Den Haag|Hagenees]] goed gebruiken op het hoogste niveau. De Harder ging het buitenlandse avontuur aan en werd de derde Nederlandse profvoetballer in het buitenland. [[Faas Wilkes]] was de eerste die het profbestaan ging opzoeken bij [[Internazionale]]. In [[augustus (maand)|augustus]] [[1949]] ging De Harder aan de slag in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]]. In het eerste seizoen na promotie (1949-1950) werd de Franse club meteen landskampioen. Bertus deDe Harder, door de Fransen geschreven als ''Berthus de Harder'', was de sterspeler geworden van [[Girondins de Bordeaux]]. Hij werd in zijn eerste seizoen meteen topscorer met 21 doelpunten. AlDe snelFransen kreeggaven de vedette van de enthousiaste Fransenhem meerdere bijnamen, zoals ''Le bon prince'' ("'de goede prins"'), ''Le Divin Chauve'' ("'de Goddelijkegoddelijke Kale"kale'), ''Le roi du terrain'' ("'de koning van het veld"') en ''Un diable frétillon'' ("'Een beweeglijke duivel"').

Na de [[watersnood van 1953]] in Zeeland speelde de Nederlands profvoetballers in het buitenland een benefietwedstrijd tegen het [[Frans voetbalelftal|Franse voetbalelfal]]. Op [[12 maart]] [[1953]] werd deze [[watersnoodwedstrijd]] gespeeld in het [[Parc des Princes]] in [[Parijs]]. Bertus deDe Harder en [[Bram Appel]] scoorden beide goals voor de Nederlanders. Een Frans doelpunt van Saunier zorgde voor de 2-1 overwinning voor de Nederlanders.

Op 34-jarige leeftijd na vijf succesvolle seizoenseizoenen in [[Frankrijk]] beslootkeerde deDe Harder terug te keren naar [[Den Haag]]. Hij speelde nog twee seizoenen (1954-1956) voor [[Holland Sport (voetbalclub)|Holland Sport]].

Eenmaal gestopt met profvoetbal in [[Nederland]] kreeg Bertus deDe Harder heimwee naar zijn glorieuze dagen in het Franse voetbal. Hij trok weerging terug naar [[Frankrijk]] en ging in [[1957]] bij de club [[Angoulême CFC]] spelen en werken als trainer. Ook als [[voetbaltrainer]] was hij succesvol. In het seizoen 1957-1958 werd [[Angoulême]Angoulêm] kampioen van de [[Ligue 2]]. In 1960 vertrok hijDe Harder naar Jarny en trainde achtereenvolgens [[FC Mulhouse]], Saint-Louis, Biach en Jeumont met wisselend succes.

In september [[1977]] eerde de [[F%C3%A9d%C3%A9ration Fran%C3%A7aise de Football|Franse voetbalbond]] Bertus de Harder met een zilveren medaille voor bewezen diensten voor het Franse voetbal.

*Voor bovenstaand artikel of een eerdere versie daarvan is gebruik gemaakt van het boek ''Bertus de Harder, het levensverhaal van de Goddelijke Kale'' van Piet van der Eijk}}