Pavel Miljoekov: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Eerste Wereldoorlog: Afkorting voluit, zie ook Taalcafé, replaced: dwz. → dat wil zeggen met AWB |
clean up, replaced: troonbestijging → troonsbestijging, → met AWB |
||
Regel 8:
Pavel Miljoekov was van [[1886]] tot [[1895]] [[privaatdocent]] aan de [[faculteit (onderwijs)|faculteit]] geschiedenis van de Staatsuniversiteit van Moskou. Daarnaast gaf hij ook les aan het gymnasium en onderwees ook dochters uit de hogere kringen.
Pavel Miljoekov puubliceerde tal van werken; in [[1892]] verscheen het werk ''De [[Staatswetenschap]] in [[Rusland]] in de kwart van de 18de Eeuw en de Hervormingen van [[Peter de Grote]]'' en werd hij benoemd tot [[hoogleraar]]. Aan zijn hoogleraarschap kwam in [[1895]] voorlopig een einde toen hij vanwege zijn politieke activiteiten naar [[Rjazan]] (200
In [[1897]] ging Miljoekov naar [[Sofia (stad)|Sofia]] ([[Bulgarije]]) om er hoogleraar in de geschiedsfilosofie, [[Romeinse Rijk|Romeinse geschiedenis]], Russische- en [[Tsjechië|Tsjechische]] oergeschiedenis te worden. Gedurende een jaar was hij werkzaam in Sofia, om vervolgens in [[1898]] naar [[Macedonië (regio)|Macedonië]] te gaan. In Macedonië voerde hij in opdracht van Russisch Archeologisch Instituut te [[Constantinopel]] en de Keizerlijke Academie voor Wetenschappen wetenschappelijk onderzoek deed. In [[1899]] keerde hij naar Rusland terug. In [[1901]] werd hij vanwege zijn oppositionele activiteiten (toespraken etc.) [[arrestatie|gearresteerd]] en gevangengezet. In de gecangenis voltooide hij derde en laatste deel van zijn veelgeprezen geschiedkundige werk ''Schetsen uit de Geschiedenis der Russische Cultuur'', dat in [[1906]] werd uitgegeven. Dit werk werd in vetel talen vertaald, waaronder in het [[Nederlands]].
Regel 19:
In het buitenland werkte Miljoekov voor de [[liberalisme|liberale]] ''[[Unie voor de Bevrijding (Rusland)|Vrijheidsbond]]'' en schreef artikelen voor haar periodiek, de door [[Pjotr Stroeve]] geredigeerde, de krant ''Bevrijding''.
Terwijl Miljoekov in [[1905]] een lezing hield aan de [[Universiteit van Chicago]], hoorde hij van ''"[[Bloedige Zondag (1905)|Bloedige Zondag]]"'', [[zondag]] [[22 januari]] 1905, waarop de tsaristische troepen het vuur openden op vreedzame [[betoging|demonstranten]]
Na zijn vrijlating nam Miljoekov in oktober 1905 deel aan de oprichting van de [[Constitutioneel-Democratische Partij]] (KDP, beter bekend als de "[[Kadettenpartij]]"). Daarnaast schreef hij delen van haar partijprogramma. In [[december]] [[1905]] werd hoofdredacteur van het ''Vrije Volk'' en ''Volksvrijheid''. Omdat Miljoekov gevangen had gezeten werd het hem niet toegestaan zich kandidaat te stellen voor de verkiezingen van de ''[[Doema|Staatsdoema]]'' ([[1906]]). Tijdens de Doemaverkiezingen werd de KDP met 179 zetels veruit de grootste partij. In juli 1906 werd de ''Doema'', waarin de progressieve partijen de meerderheid hadden, ontbonden en uit protest trokken 120 Kadetten afgevaardigden en 80 [[Trudoviken|Troedoviki]] en [[Russische Sociaaldemocratische Arbeiderspartij|Sociaaldemocratische]] afgevaardigden naar [[Vyborg]], toen deel van het [[Groothertogdom Finland]], om de vergaderingen van de ''Doema'' voort te zetten. Miljoekov, die ook naar Vyborg was getrokken schreef het ''[[Vyborg Manifest]]'' waarin hij de Russen opriep tot passief verzet, zoals belasting- en dienstweigering. Het ''[[Vyborg Manifest]]'' sloeg bij grote delen van de Russische bevolking echter niet aan.
Regel 33:
===Februarirevolutie===
Tijdens de [[Februarirevolutie (1917)|Februarirevolutie]] betoonde Miljoekov zich een voorstander van een [[constitutionele monarchie]]. Om dit te bereiken moest tsaar Nicolaas II worden vervangen door een meer liberaal lid van het [[Huis Romanov]]. Op [[15 maart]] [[1917]] trad tsaar Nicolaas II af ten gunste van zijn (relatief liberale) broer [[grootvorst]] [[Michaël Aleksandrovitsj van Rusland|Michaël]]. Een dag later, op [[16 maart]], vond een bespreking plaats tussen grootvorst Michaël en diverse doemaleden, Miljoekov, [[Alexander Goetsjkov]], [[Vasili Shoelgin]], [[Aleksandr Kerenski]], [[Mikhail Rodzjanko]] en prins [[Georgi Lvov]]. De eerste drie waren voorstanders van een
Anders dan in 1905 behoorde Miljoekov in 1917 tot de rechtervleugel van het politieke spectrum. Hij was fel voorstander van het voortzetten van de oorlog aan de zijde van de [[Entente mogendheden]], ondanks het feit dat de oorlog bijzonder inpopulair was geworden bij de bevolking. Op [[20 april]] stuurde hij een nota naar de Russische bondgenoten, [[Frankrijk]] en het [[Verenigd Koninkrijk]], waarin hij Rusland's voortzetting van de oorlog beloofde. Deze nota, die de geschiedenis in zou gaan als de "[[Miljoekov Nota]]", viel slecht bij de geradicaliseerde arbeiders en soldaten die op [[2 mei]] 1917 demonstreerden tegen minister Miljoekov en zijn aftreden eisten. Miljoekov trad af, samen met nog enkele ministers die fel voorstander waren van de voortzetting van de strijd.
| |||