Continuüm (taalkunde): verschil tussen versies

Het zogenaamde Continentaal-West-Germaanse dialectcontinuüm, dat de Germaanse variëteiten in [[Nederland]], [[Vlaanderen]], [[Groothertogdom Luxemburg|Luxemburg]], [[Duitsland]], [[Oostenrijk]], [[Zwitserland]], [[Italië]] en nog een paar kleine gebieden omvat, is een mooi voorbeeld waaraan zo'n ontwikkeling aanschouwelijk kan worden gemaakt. De niet gestandaardiseerde variëteiten van het noorden van dat gebied vormden de werktaal van de [[Hanze]] en voor de reiziger was communicatie over redelijk lange afstanden mogelijk.
[[Bestand:Meuse-Rhenish-nl.png|450 px|right|thumb|Het [[Maas-Rijnlands]]e (Limburgs-Nederrijnse) dialectcontinuüm]]
Binnen het continuüm hebben zich vanaf de [[17e eeuw]] een [[Nederlands]]e en een [[Duits]]e standaardtaal ontwikkeld. Daardoor is enerzijds communicatie binnen hetzowel het Nederlands-Vlaamse deel van het continuüm, én anderzijds binnenals het [[Maas-Rijnlands]]e deel van het continuüm en anderzijds bijvoorbeeld het Duits-Luxemburgs-Zwitsers-Oostenrijks-Zuid-Tiroler gebied sterk vereenvoudigd. Doordat de nieuwe standaardtalen de plaats innamen van de oorspronkelijke variëteiten is de communicatie tussen die twee gebieden echter sterk bemoeilijkt. Een verdere opsplitsing van het continuüm lijkt in zicht door de nationale standaardiseringstendensen in Zwitserland, Oostenrijk en Luxemburg.