Augustin Pyramus de Candolle: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
typo in jaartal gecorrigeerd: van 1976 naar 1796 |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 11:
}}
'''Augustin Pyramus de Candolle ''' ([[Genève (stad)|Genève]]. [[4 februari]] [[1778]] – aldaar, [[9 september]] [[1841]]) was een
Hij stamde af van een van de oude families uit de [[Provence (Frankrijk)|Provence]], maar werd geboren in [[Genève (stad)|Genève]] omdat religieuze vervolging zijn voorouders had gedwongen om hun [[thuisland]] in het midden van de zestiende eeuw te verlaten.
Hoewel hij een zwakke jongen was, toonde hij grote aanleg voor studeren en onderscheidde hij zichzelf op school door zijn snel verworven kundigheid in klassieke en moderne literatuur en speciaal door zijn vermogen om hoogstaande verzen te schrijven. Hij begon zijn wetenschappelijke studies aan de [[Université de Genève]] waar het onderwijs van J.P.E. Vaucher hem voor het eerst inspireerde om de [[botanie]] tot zijn voornaamste bezigheid te maken. In 1796 verhuisde hij naar [[Parijs]]. Zijn eerste publicaties ''Plantarum historia succulentarum'' (4 delen, 1799) en ''Astragalogia'' (1802) brachten hem onder de aandacht van [[Georges Cuvier]], voor wie hij de plaatsvervanger werd aan het [[Collège de France]] in 1802 en van [[Jean-Baptiste Lamarck]], die hem nadien de publicatie van het derde deel van de ''Flore française'' (1803-1815) toevertrouwde. De "Principes élémentaires de botanique", die werd uitgegeven als de toelichting van zijn werk, bevatte de eerste weergave van classificatieprincipes waarbij hij een natuurlijke methode navolgde in tegenstelling tot de kunstmatige methodes van [[
In 1804 kreeg hij de titel [[Doctor of Medicine]] van de medische [[faculteit (onderwijs)|faculteit]] van Parijs en publiceerde hij zijn ''Essai sur les propriétés médicales des plantes'', gevolgd door ''Synopsis plantarum in flora Gallica descriptarum'' in 1806. Op verzoek van de [[Frankrijk|Franse]] [[regering]] bracht hij de zomers van de volgende zes jaren door met het maken van een botanische en agriculturele inventarisatie van het hele land waarvan de resultaten in 1813 werden gepubliceerd. In 1807 werd hij aangesteld als [[professor]] in de botanie aan de medische faculteit van de [[Université de Montpellier]] om in 1810 te verhuizen naar de nieuw opgerichte [[leerstoel]] van de botanie aan de faculteit van de wetenschappen aan dezelfde [[universiteit]].
Vanuit [[Montpellier]], waar hij zijn ''Théorie élémentaire de la botanique'' (Elementaire Theorie van de Botanie, 1813) publiceerde, verhuisde hij naar Genève in 1816. In het daaropvolgende jaar werd hij door de (weer onafhankelijke) [[Zwitserland|Zwitserse]] regering uitgenodigd om de nieuw opgerichte leerstoel van de
De rest van zijn leven bracht hij door met het proberen uit te breiden en te voltooien van zijn natuurlijke systeem van botanische classificatie. De resultaten van zijn arbeid werden voor het eerst gepubliceerd in zijn ''Regni vegetabilis systema naturale'', maar slechts twee delen werden voltooid (1821) toen hij er achter kwam dat het voor hem onmogelijk zou zijn om dit op de door hem gewenste uitgebreide schaal te voltooien. Vervolgens begon hij in 1824 met een minder intensief werk van een vergelijkbare soort, de ''Prodromus systematis naturalis regni vegetabilis'', maar zelfs hiervan was hij maar zeven delen of twee derde van het totaal te voltooien. Hij had een broze gezondheid gedurende meerdere jaren voordat hij stierf in Genève.
| |||