Translatio imperii: verschil tussen versies

Na de ondergang van het [[West-Romeinse Rijk]] was dit niet meer houdbaar, aangezien het rijk Gods niet gekomen was. Aan het [[Karolingische dynastie|Karolingische hof]] stelden geleerden echter dat er geen einde was gekomen aan het Romeinse rijk, maar dat dit via het [[Byzantijnse Rijk|Byzantijnse rijk]] over was gegaan op [[Karel de Grote]]. Dit is de leer van de ''translatio imperii Romani''. Na het uiteenvallen van het Karolingische rijk werden de Duitse [[Liudolfingen|Ottonen]] beschouwd als de voortzetters van het Romeinse rijk, waarbij de paus een steeds belangrijker rol kreeg in de bevestiging daarvan.

 

 

[[Chrétien de Troyes]] zag in zijn gedicht ''[[Cligès]]'' van 1176 juist Frankrijk als opvolger van Rome en daarvoor Griekenland.