Egmontpact: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 11:
Tegelijk leidde de voorbereiding van de wetteksten die het Egmontpact in de praktijk moesten omzetten tot grote spanningen tussen de regering en vooral haar premier [[Leo Tindemans]] ([[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]]) enerzijds en de partijvoorzitters van de regeringspartijen anderzijds. Aanleiding vormde de noodzaak om de wetsontwerpen voor te leggen aan de [[Raad van State (België)|Raad van State]] om advies. Toen dit veel tijd dreigde in beslag te nemen, ontstond een probleem, omdat de stemming van het akkoord gekoppeld was aan de zgn. [[Anticrisiswet]] die de gevolgen van de economische terugval moest bestrijden en die al in juli [[1978]] gestemd was. Daarom werd de [[Raad van State (België)|Raad van State]] gevraagd een spoedadvies uit te brengen. Dit advies was op een aantal punten zeer kritisch en binnen de CVP werd het verzet tegen het pact groter en wensten meer en meer parlementsleden nieuwe onderhandelingen. Dit werd echter door alle Franstalige partijen geweigerd. De CVP was tenslotte over de kwestie verdeeld. Op [[11 oktober]] 1978 kondigde Leo Tindemans onverwacht en in een emotionele toespraak het ontslag van zijn regering aan.
De Egmontcrisis leidde ook tot een diepe verdeeldheid in enkele politieke partijen. Bij de [[Volksunie]] scheurde de [[radicalisme|radicale]] vleugel zich af en vormden respectievelijk de Vlaams Nationale Partij (VNP) van [[Karel Dillen]] en de Vlaamse Volkspartij (VVP) van [[Lode Claes]] die onder de naam '[[Vlaams Blok]]' deelnamen aan de verkiezingen. Later fuseerden de Vlaams Nationale Partij en de radicale vleugel van de Vlaamse Volkspartij tot het Vlaams Blok. Ook in de laatste [[eenheidsstaat|unitaire]] partij in België, de [[socialisme|socialistische]] BSP-PSB, raakten Vlamingen en Franstaligen het oneens over de crisis rond het pact en werd in 1978 de Franstalige [[Parti Socialiste (
Het Egmontpact is ondanks zijn aanvankelijke mislukking de opmaat geweest voor de federalisering van [[België]]. Een groot deel van de doelstellingen van het Egmontpact is heden ([[2005]]) uitgevoerd, met name de oprichting van [[Gemeenschap (België)|Gemeenschappen]] en [[Gewest (België)|Gewesten]]; andere zaken, zoals de splitsing van de kieskring [[Brussel-Halle-Vilvoorde]], het inschrijvingsrecht voor Franstaligen in de [[Vlaamse Rand]] en het opgeven van de dubbele meerderheid in de Raad van het [[Brussels Hoofdstedelijk Gewest]] zijn niet tot stand gekomen.
| |||