Symfonie nr. 4 (Aho): verschil tussen versies

# [[Adagio (muziektempo)|Adagio]];

# [[Allegro (muziektempo)|Allegro]] – [[Presto (muziekterm)|Presto]]

 

Deel I is een langzame intro en bevat het [[thema (muziek)|thema]] van de symfonie; een lange melodie lijn (eerst in de [[strijkinstrument]]en), die daarna via een [[fuga]] wordt uitgewerkt. De componist laat de spanning en de droefheid stijgen totdat er een eindgevoel is. Dat is slechts bedrog, het is een kleine inzakking, de componist gaat verder met het eerste deel. Dergelijke inzakking volgen elkaar nog een aantal keren op, waarbij je steeds het gevoel hebt naar een [[optimisme|optimistischer]] slot te gaan, terwijl het stuk steeds weer in de melancholische stemming terugkeert. Sporen van [[dissonantie (muziek)|dissonantie]] dragen bij tot een gevoel van onbehagen.