Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Edwinb (overleg | bijdragen)
tp
Regel 2:
Een '''delier''' ([[Latijn]]: '''delirium''') is een psycho-organische stoornis. De oorzaak is meestal lichamelijk (het disfunctioneren van de hersenen), maar de verschijnselen zijn psychisch. Deze uiten zich door verwarring, cognitieve problemen of door aandachtsstoornissen. De symptomen ontwikkelen zich in een korte periode en fluctueren in sterkte. Naast aandachts- en concentratieproblemen kunnen ook [[geheugenverlies|amnesie]], [[Waan|waanideeën]] en [[hallucinatie]]s optreden.
 
Een delier komt vaker voor bij ouderen. Ook mensen met [[dementie]] zijn gevoeliger voor het ontwikkelen van een delier. Een delier kan veroorzaakt worden door een lichamelijke aandoening zoals een infectie, bijwerkingen van bepaalde medicijnen of ontwenningsverschijnselen (van alcohol of drugs). Een bekend voorbeeld van het laatste is het [[Delirium tremens (ontwenningsverschijnsel)|delirium tremens]]. Maar ook bij overmatig alcoholgebruik kan een delier ontstaan. Verder kan een delier zich voordoen na een operatie of tijdens de terminale fase van ziekten als kanker en aids. En velen kennen het delier dat zich voor kan doen bij zeer hoge koorts, als 'ijlen' (koortsdelirium).
 
Het [[DSM-IV]] geeft de volgende diagnostische criteria voor een delirium: