Proetveldtocht: verschil tussen versies

Peter de Grote had echter een ander plan: hij zou de [[Sultan (rang)|sultan]] aanvallen in zijn tweede belangrijkste stad: [[Adrianopel]], hij zou via de monding van de Donau naar Adrianopel trekken en de stad belegeren, als dit gelukt was zou hij het misschien wagen om [[Constantinopel]] zelf aan te vallen. Hij had een klein leger: 40.000 infanteristen, 14.000 cavaleristen, maar de tsaar rekende erop dat hij nog bondgenoten zou vinden wanneer hij door de Balkan trok: 30.000 Walachijers en 10.000 Moldaviërs. Dan zou zijn leger 94.000 soldaten hebben. Hij wou zeker vermijden dat de slag weer plaatsvond in [[Oekraïne]], want hij wist niet wat Kozakken dan van plan waren. Hij riep de volkeren van de Balkan op om in opstand te komen, hij riep zichzelf uit tot bevrijder van de christenen op de Balkan. Walachije was een rijk en sterk land in de Balkan, dat geregeerd werd door hospodar Konstantin Brynkovjan. Volgens de sultan was deze vorst te rijk en te machtig, dus bij de eerste beste gelegenheid zou de sultan hem vervangen. Dit ontging Brynkovjan niet, en na de slag om Poltava was hij ervan overtuigd dat Rusland een bondgenoot kon worden. Hij sloot een geheim verdrag met de tsaar: in geval van oorlog tussen Rusland en het Ottomaanse Rijk zou Brynkovjan de tsaar steunen, 30.000 man in de strijd werpen en de Russen van proviand voorzien als ze Walachije bereikten. In ruil hiervoor zou Peter de onafhankelijkheid van Walachije en de rechten van Brynkovjan herkennen. Moldavië was een zwakker en armer land dan Walachije. Dimitrie Cantemir zat nog geen jaar op de troon. In [[april]] 1711 ondertekende hij een verdrag met Peter, waarin stond dat hij de invasie van de Russen zou steunen met een leger van 10.000 man. In ruil daarvoor zou Moldavië onafhankelijk worden en onder Russische bescherming komen, het geslacht Cantemir zou een erfelijke [[dynastie]] zijn.