Van der Graaf Generator: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Historie: externe bronnen nodig bij vier uitspraken |
POV-opmerkingen en weasel words verwijderd |
||
Regel 70:
In 1971, na het verschijnen van het vierde album ''[[Pawn Hearts]]'', ging Van der Graaf Generator uit elkaar. Peter Hammill vervolgde zijn solocarrière, overigens daarbij in de studio vaak bijgestaan door de andere ex-leden van Van der Graaf Generator. In 1974 verscheen het album ''The Long Hello'', een samenwerking tussen onder andere Banton, Evans, Jackson en Potter. Er verschenen later nog drie andere Long Hello platen, alle zonder Hammill.
In 1975 kwam Van der Graaf Generator (Hammill, Banton, Evans en Jackson) weer bij elkaar, en nam in relatief korte tijd drie albums op (plus een solo-album van Peter Hammill).
Eind 1976 stapte Banton, en korte tijd later ook Jackson op, overigens niet vanwege onderlinge conflicten. Hiermee veranderde het geluid van de groep ingrijpend, en de naam van de band werd gewijzigd in kortweg Van der Graaf. Naast Hammill en Evans bestond Van der Graaf uit violist [[Graham Smith]] en de teruggekeerde bassist Nic Potter. In deze bezetting werd nog het album ''The Quiet Zone / The Pleasure Dome'' opgenomen, met meer puntige songs en een hoofdrol voor de viool. Na toevoeging van cellist [[Charles Dickie]] en een kortstondige terugkeer van Jackson viel in 1978 definitief het doek. Tenslotte verscheen nog het erg rauw klinkende dubbel-live-album ''Vital'', onder de naam Van der Graaf en in de laatste nogal a-typische line-up.
| |||