7e Leger (Wehrmacht): verschil tussen versies

Tijdens de [[Operatie Overlord|landing in Normandië]] vormde het 7e leger de voornaamste tegenstander van de geallieerde legers. Het 15e leger bewaakte het [[Nauw van Calais (zeestraat)|Nauw van Calais]] en [[Adolf Hitler]] weigerde toestemming om dit leger naar Normandië te sturen. Hij was er immers van overtuigd dat de echte invasie bij Calais zou plaatsvinden. Gesteund door het pas opgerichte 5e Panzerleger wist het 7e leger de geallieerde opmars echter tegen te houden in de [[Bocage]]. Aanvankelijk hielden de Duitsers stand en [[operatie Epsom]] en [[operatie Goodwood]] liepen op niets uit. Dit moeilijk toegankelijk gebied leende zich immers uitstekend voor een koppige verdediging. Op 25 juli 1944 lanceerde het [[Amerikaanse 1e Leger (Verenigde Staten)|EersteAmerikaanse US-leger1e Leger]] [[operatie Cobra]] en brak eindelijk door de Duitse linkerflank nabij [[Saint-Lô]]. De Amerikanen veroverden [[Bretagne (schiereiland)|Bretagne]] en trokken in een boog langs de zuidflank van de Duitsers terug naar het oosten in de richting van [[Le Mans (stad)|Le Mans]]. De Britse-Canadese aanval sloeg op 14 augustus een gat in de Duitse verdediging en ze rukten eveneens op naar Le Mans, waardoor het 7e leger met omsingeling werd bedreigd. In plaats van terug te trekken, beval Adolf Hitler een tegenaanval. [[Operatie Lüttich]] werd een mislukking en de geallieerde legers omsingelden 16 divisies van het 7e leger en het 5e Panzerleger in de [[Zak van Falaise]].

Na de nederlaag bij Falaiase vluchtten de restanten van het 7e leger terug naar Duitsland. Begin september 1944 hadden de Duitsers een nieuwe verdedigingsfront gevormd vanaf de Scheldemonding via het [[Albertkanaal]] en de [[Westwall]] naar de Zwitserse grens. Het 7e leger had zich ingegraven rond [[Aken]] en het [[Hürtgenwald]]. Op 2 oktober 1944 ondernamen de Amerikanen een eerste [[Slag om Aken|poging om Aken]] te veroveren, maar pas op 30 oktober 1944 gaven de laatste verdedigers zich over. Het [[Amerikaanse 1e Leger (Verenigde Staten)|EersteAmerikaanse US-leger1e Leger]] verloor hierbij 5000 soldaten. Meer naar het zuiden probeerde het [[Amerikaanse 9e Leger (Verenigde Staten)|NegendeAmerikaanse US-leger9e Leger]] de Roerdammen te veroveren. Om dit te bereiken moesten ze door het zwaar verdedigde [[Slag om Hürtgenwald|Hürtgenwald]], waar het 7e leger zich had ingegraven. Drie Amerikaanse divisies (de 4e, de 28e en de 9e infanteriedivisie) leden zware verliezen, maar ze slaagden er niet in de verdediging te doorbreken.

Tijdens het [[Ardennenoffensief]] vormde het 7e leger, bestaande uit vier infanteriedivisies, de zuidelijke vleugel van de aanvalsmacht. Het doel was om de zuidflank van het 5e panzerleger te beschermen. De onderbemande en ongetrainde divisies van het 7e leger slaagden er niet in om de Amerikaanse verdediging te doorbreken, maar ze wisten wel de Amerikaanse tegenaanval van het [[Amerikaanse 3e Leger (Verenigde Staten)|DerdeAmerikaanse US-leger3e Leger]] in de richting van [[Bastogne]] te vertragen.

Na het mislukken van het [[Ardennenoffensief]] trok het 7e leger zich terug achter de Westwall. Op 1 maart 1945 ontruimde het [[Trier]] en op 17 maart 1945 moest het ook [[Koblenz]] prijsgeven. Nadat het [[Amerikaanse 3e Leger (Verenigde Staten)|DerdeAmerikaanse US-leger3e Leger]] op 22 maart 1945 de Rijn wist over te steken nabij Oppenheim, had het 7e leger niet langer de kracht om een tegenaanval te lanceren. Hoewel kleinere Duitse eenheden nog steeds verzet boden, bestond het leger niet langer als georganiseerde militaire eenheid. Op 4 mei 1945 gaf generaal [[Hans von Obstfelder|von Obstfelder]] zich over.