Vreesconditionering: verschil tussen versies

De [[vreesreactie]] is een automatische reactie op een bedreigende of schadelijke prikkel, zoals bijvoorbeeld een milde elektrische schok die aan de voetzool van proefdieren in een laboratorium wordt toegediend. De vreesreactie komt tot uiting in verstarren ('freezing'), verhoging van de hartfrequentie en bloeddruk en schrikachtigheid. Hij wordt gestuurd door de centrale nucleus van de [[amygdala]] die allerlei gedragsmatige en fysiologische reacties kan ontketenen. Dit gebeurt via projecties van de centrale nucleus naar structuren als de [[Pons (hersenen)|pons]], [[hypothalamus]] en het [[tegmentum]]. Deze structuren zijn betrokken bij primitieve affectieve responsen als de [[schrikreactie]] (startle), motorische reacties, respiratie, defensieve reacties en 'freezing' (koud worden). Vrees uit zich via de hypothalamus ook in reacties van het autonome zenuwstelsel zoals toename van de hartslagfrequentie, bloeddruk en huidgeleiding.

[[Categorie: Psychologie]]

[[Categorie: Neurowetenschap]]