Ferromagnetisme: verschil tussen versies

[[AfbeeldingBestand:Ferromagnetic ordering illustration.svg|thumb|250px|Ordeningsmogelijkheden ferromagnetisme]]

Bij het aanleggen van een periodiek wisselend extern magneetveld doorloopt de magnetisering van een ferromagnetisch materiaal een magnetiseringscurve. Uitgaand van "maagdelijk" materiaal met geen netto magnetisering wordt bij eerste maal aanleggen van een extern veld H de blauwe curve doorlopen. Bij het bereiken van de verzadigingsfluxdichtheid <math>B_S\!</math> bij magnetische veldsterkte <math>H_S\!</math> neemt de magnetisering niet verder toe. Als vervolgens het veld wordt omgekeerd, is de magnetisering bij veldsterkte H = 0 nog niet geheel tot nul afgenomen, er is een remanente veldsterkte <math>B_R\!</math> ten gevolge van het nog niet weer in de oorspronkelijke toestand komen van de [[gebiedjes van Weiss]]. Pas als de extern opgelegde veldsterkte een tegengesteld gerichte waarde, de coërcitieve veldsterkte <math>H_C\!</math> heeft bereikt wordt B =0. De oppervlakte van de doorlopen lus bij wisselmagnetisering is een maat voor de verliezen. Materialen met lage waardes van <math>H_C\!</math> en dus kleine hystereselussen worden zacht magnetische materialen genoemd. Is daarentegen <math>H_C\!</math> zeer groot, dan spreekt men van hard magnetisch materiaal.

Ferro magnetische materialen kennen twee hoofd toepassingsgebieden: [[permanente magneet|permanente magneten]], waarbij hard magnetische materialen worden gebruikt, en kernen voor [[spoel]]en, [[elektromagneet|elektromagneten]] en [[transformator]]en en blikpakketten voor [[elektromotor]]en [[dynamo]]'s. Voor de laatste toepassingen wordt zacht magnetisch materialen, bijvoorbeeld [[transformatorblik]] en [[dynamoblik]] gebruikt. De ferromagnetische kern of het blikpakket verhoogt de [[zelfinductie]] van de spoelen, waardoor de magnetiseringsstromen klein blijven, en bundelt het door de spoel opgewekte magneetveld.

* [[Ferrimagnetisme]]